’ਕੌਣ ਭੁੱਲ ਸਕਦਾ ‘ਮਾਂ ਦੀ ਨਿੱਘੀ ਗੋਦ’

ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਬਚਪਨ ਦਾ ਵੇਲਾ, ਜਦੋਂ ਮਾਂ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ‘ਤੇ ਬੈਠੀ ਰੋਟੀਆਂ ਪਕਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਪੱਕੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਖਾ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ। ਯਾਦ ਐ, ਜੇ ਕੋਈ ਨੁਕਸ ਨਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨਖਰੇ ਕਰ-ਕਰ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਾ, ਮਾਂ ਕਦੇ ਨਾ ਗੁੱਸੇ ਹੁੰਦੀ, ਜੋ ਸਬਜ਼ੀ ਕਹਿੰਦਾ ਓਹੀ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਪਰ ਨੁਕਸ ਕੱਢਣੋਂ ਨਹੀਂ ਹੱਟਦਾ ਸੀ ਮੈਂ, ਪਰ ਅੱਜ ਮਾਂ ਦੂਰ ਐ, ਅੱਜ ਕੌਣ ਬਣਾਕੇ ਦਿੰਦਾ ਐ, ਓ ਸਬਜ਼ੀ ਜੋ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ।

ਜਦੋਂ ਗੂੜ੍ਹੀ ਨੀਂਦੇ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਮੈਨੂੰ ਉਠਾਉਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਨਾ ਕਰਦਾ, ਸੋਚਦੀ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਨੀਂਦ ਕਿਤੇ ਖਰਾਬ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਉਠਾਉਂਦੀ ਨਾ, ਤਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਬੇਫ਼ਿਕਰੀ ਨਾਲ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਰਹਿੰਦਾ, ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉਠਾ ਲਵੇਗੀ, ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਜਾਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋਇਆ, ਕੋਈ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੇ ਘਰ ਹੁੰਦਿਆਂ, ਉਸ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਜਾਵੇ, ਕੋਈ ਚੱਜਦੀ ਨੋਕਰੀ ਕਰੇ, ਸਵੇਰੇ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਸਕੂਲ ਭੇਜਦੀ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਘਰ ਨਾ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ, ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਹਾਲੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਸੋ ਗੱਲਾਂ ਸੋਚਦੀ, ਜਦ ਤੱਕ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਨਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਸਕੂਲੋਂ ਆਉਣਾ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਫ਼ਿਰ ਖਿਲਾਉਣੀ।

ਯਾਦ ਐ, ਜਦ ਕਦੇ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਮਾਂ ਅੱਗੇ ਕੰਧ ਬਣ ਖਲ੍ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਆਪਣੀ ਸੁੱਧ ਬੁੱਧ ਦਾ ਖਿਆਲ ਹੋਵੇ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਮੇਰਾ ਹਰ ਸਮੇਂ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੀ। ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਸੱਟ ਵੀ ਲੱਗਦੀ ਤਾਂ ਡਾਕਟਰਾਂ ਕੋਲ ਭੱਜਣ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਬੈਠੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਦਿਨ ਗੁਜਾਰਦੀ ਹਊ, ਸ਼ਾਇਦ ਹੁਣ ਵੀ ਉਸਦਾ ਮਨ ਪਲ ਪਲ ਖੁਸਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਕੌਣ ਉਠਾਉਂਦਾ ਦਫ਼ਤਰ ਜਾਣ ਲਈ, ਅੱਜ ਕੌਣ ਸੋਚਦਾ ਮੈਨੂੰ ਉਹੀ ਸਬਜ਼ੀ ਬਣਾਕੇ ਦੇਣ ਲਈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਹੈ, ਕਿਸਨੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਦਾ, ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਪ੍ਰੰਤੂ ਮਾਂ ਤਾਂ ਮਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅੱਜ ਵੀ ਦੂਰ ਬੈਠੀ ਇਹੀ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ
ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹੋਊ, ਐਨੀ ਦੂਰ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਰੋਟੀ-ਸਬਜ਼ੀ ਚੰਗੀ ਮਿਲਦੀ ਹੋਊ, ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਕਿਵੇਂ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਦਾ ਹੋਊ, ਮੇਰੇ ਉਠਾਉਣ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੌਣ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਹੋਊ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦਾ।

ਸੱਚ ਹੀ ਹੈ, ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਜੇਕਰ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਨਿੱਘੀ ਥਾਂ ਕਿਹੜੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਨਜਰ ਵਿੱਚ ਮਾਂ ਦੀ ਗੋਦ, ਜਿੱਥੇ ਸਿਰ ਰੱਖਦਿਆਂ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਫ਼ਿਕਰ, ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਡਰ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਪੁੱਤਰ ਕੋਲ ਮਾਂ ਹੈ, ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲਾ ਆਦਮੀ ਕੌਣ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਮੈਂ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਦੁਨੀਆਂ ‘ਤੇ ਵਿਚਰ ਰਿਹਾ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ‘ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਲੋਕਿਕ ਰਸ ਮਾਣਨ ਲਈ ਉਸ ਮਾਂ ਦਾ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਹੈ, ਜਿਸਨੇ ਨੌ ਮਹੀਨੇ ਦੁੱਖ ਝੱਲਕੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜਨਮ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਾਹੇ ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣੇ ਜਾਂ ਨਾ ਪਹਿਚਾਣੇ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਇਹ ਸਹੀ ਹੀ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ‘ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਏ ਮਾਂ ਓ ਦੁਨੀਆ ਵਾਲਿਓ’

"21ਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ-ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ"

ਰਿਸ਼ੀ ਗੁਲਾਟੀ,ਐਡੀਲੇਡ (ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ)

ਸੰਗੀਤ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀਆਂ ਦੇ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਰਚਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।ਜਿੱਥੇ ਅਕਬਰ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਤਾਨਸੇਨ ਵਰਗਾ ਗਾਇਕ ਉਸ ਦੇ ਨੌਂ ਰਤਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ,ਉੱਥੇ ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਦੇ ਸਾਸ਼ਨਕਾਲ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਪਤਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ।ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਸੀ ਕਿ ਸੰਗੀਤ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਰੱਬ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ 'ਚੋਂ ਸੰਗੀਤ 'ਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਫਰਮਾਨ ਤੱਕ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਸੀ।ਵਿਆਹਾਂ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨੱਚਣ ਟੱਪਣ 'ਤੇ ਰੋਕ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।

ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਚਹੇਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਛੱਡ ਕੇ ਵੀਰਾਨਿਆਂ 'ਚ ਜਾ ਲੁਕੇ 'ਤੇ ਉੱਥੇ ਲੁਕ ਛਿਪ ਕੇ ਰਿਆਜ਼ ਕਰਦੇ।ਅਕਬਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਵੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਰ ਸੰਗੀਤ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਜ਼ਾਰੀ ਰਹੀ।ਮੁੜ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਆਇਆ,ਜਦ ਕਿ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਅੱਲ੍ਹਾ ਤਾਲਾ ਨੇ ਇੱਕ ਸਖਸ਼ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲਗਾਈ,ਜੋ ਕਿ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਉਸ ਨੇ ਸੂਫ਼ੀ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਲੀਹ ਤੋਰੀ,ਜਿਸ ਤੇ ਚੱਲਦਿਆਂ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਦੇ ਕਈ ਗਾਇਕ ਬੜਾ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਵੱਲੋਂ ਨਾ ਤਾਂ ਸੰਗੀਤ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਗਈ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੰਗੀਤ ਜਾਂ ਗਾਇਕਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ ਫਰਮਾਨ ਜ਼ਾਰੀ ਹੋਇਆ ਹੈ ਪਰ ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਗੀਤ ਲਗਾਤਾਰ ਆਪਣੇ ਪਤਨ ਵੱਲ ਵਧ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਇਸ ਦਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕਾਰਣ ਗੀਤਾਂ ਤੇ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਮਿਆਰ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਆ ਰਿਹਾ ਨਿਘਾਰ ਹੈ।ਅਜਿਹੇ ਗੀਤ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਗਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ,ਜੋ ਕਿ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਸੁਨਣਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਨ।ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਆਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਛਾ ਰਹੀ ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਤਾਰੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਚਮਕ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਇਆ ਹੈ,ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ।ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ,ਜਿਸ ਦੇ ਸਰੋਤੇ ਉਸ ਨੂੰ "ਅੱਜ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ" ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਹੀ ਦੇ ਚੁੱਕੇ ਹਨ,ਜਦ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਇੱਕ ਵੀ ਕੈਸਿਟ ਮਾਰਕਿਟ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਈ। "ਢੋਲ - ਢਮੱਕਿਆ" ਦੇ ਵੱਧਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬੇ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਮਧੁਰ ਸੰਗੀਤ 'ਤੇ ਆਨੰਦ ਦਾਇਕ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਇਆ ਹੈ।ਸਤਿੰਦਰ,ਜਿਸ ਦੇ ਇੱਕ - ਇੱਕ ਸ਼ਿਅਰ 'ਤੇ ਲੱਖਾਂ ਦੁਆਵਾਂ ਦੇਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ,ਜਦ ਗਾਇਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਾਪਦਾ ਹੈ,ਜਿਵੇਂ ਵਰ੍ਹਿਆ ਤੋਂ ਤਪ ਰਹੇ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਨਿੱਕੀਆਂ - ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਣੀਆਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਮਾਰੂਥਲ ਦੀ ਤਪਦੀ ਹਿੱਕ ਦਾ ਸੇਕ ਮੱਠਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੇ ਆਨੰਦ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਸਤਿੰਦਰ ਦਾ ਜਨਮ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬਜਰੌਰ (ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ) ਵਿਖੇ 31 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਹੋਇਆ।ਜਦ ਪਿਤਾ ਸ੍ਰ.ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਤੇ ਮਾਤਾ ਸਤਨਾਮ ਕੌਰ ਨੇ ਸੁੱਖਾਂ ਲੱਧੇ ਇਸ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਨਾਮ ਸਤਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਦੇਹਰੀ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰਦਿਆਂ ਹੀ ਸਤਿੰਦਰ,ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ ਬਣਕੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਏਨਾਂ ਮਾਣ,ਏਨੀ ਇੱਜ਼ਤ ਤੇ ਏਨੀਆ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇਵੇਗਾ ਕਿ ਝੋਲੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਪੈ ਜਾਣਗੀਆਂ।ਸਤਿੰਦਰ ਨੇ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਾਲ ਸਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਗਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਸਮਾਂ ਵਿਹਾ ਕੇ,ਅੰਝਾਣੀ ਓਮਰ 'ਚ ਲੱਗੇ ਗਾਉਣ ਦੇ ਸ਼ੋਂਕ ਤੋਂ,ਸੂਫ਼ੀ ਗਾਇਨ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਚੇਟਕ ਲੱਗੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ,ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਸੂਫ਼ੀ ਗਾਇਨ ਵਿੱਚ ਐਮ.ਫਿਲ. ਤੇ ਪੀ.ਐਚ.ਡੀ ਕੀਤੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੌਜੂਏਸ਼ਨ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਕਲਾਸੀਕਲ ਮਿਊਜ਼ਕ ਦਾ ਪੰਜ ਸਾਲਾ ਡਿਪਲੋਮਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮਾਸਟਰ ਡਿਗਰੀ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ।

ਹੁਣ ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਕੁੱਝ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਖੇ ਹੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਡਾਕਟਰ ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ ਗਾਉਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦਾ ਵੀ ਸ਼ੌਂਕੀ ਹੈ।ਉਹ ਸੂਫ਼ੀਆਨਾ ਦੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਲਿਖੇ ਸੱਜਰੇ ਗੀਤਾਂ ਤੇ ਨਜ਼ਮਾਂ ਦੇ ਗਾਇਨ ਰਾਹੀ ਸ਼ਰਸ਼ਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਸਰਤਾਜ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਗਾਇਕ ਖੁਦ ਸ਼ਾਇਰੀ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬੇਹਤਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਰਪੱਕਤਾ ਲਿਆਉਣ ਅਤੇ ਸੂਫ਼ੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀਆਂ ਡੂੰਘਾਈਆਂ ਸਮਝਣ ਲਈ ਉਸਨੇ ਫਾਰਸੀ ਜੁਬਾਨ ਦਾ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਕੋਰਸ ਤੇ ਡਿਪਲੋਮਾ ਵੀ ਕੀਤਾ।ਗੌਰਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਸਰਤਾਜ ਪਹਿਲਾ ਉਹ ਗਾਇਕ ਹੈ,ਜੋ ਕਿ ਵਿੱਦਿਅਕ ਤੌਰ ਤੇ ਏਨਾ ਅਮੀਰ ਹੈ,ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਸਮੁੱਚੀ ਵਿੱਦਿਆ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ।

ਜ਼ਾਹਿਰ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਗਾਇਕ ਜਾਂ ਸ਼ਾਇਰ ਨੇ ਏਨੀ ਉੱਚਕੋਟੀ ਦੀ ਵਿੱਦਿਆ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ,ਉਹ ਸਾਡੀ ਸਰੋਤਿਆਂ ਦੀ ਭੁੱਖ,ਉਮੀਦ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਤੇ ਸਿੰਗਰ ਜਾਂ ਫਿਲਮੀ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਰਸਤੇ 'ਤੇ ਚੱਲ ਸਕਦਾ ਸੀ,ਜਿੱਥੇ ਸ਼ੌਹਰਤ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਦੌਲਤ ਵੀ ਬੇਹਿਸਾਬ ਹੈ,ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅੰਤਰ-ਆਤਮਾ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦਿਆਂ ਮਹਾਨ ਸੂਫ਼ੀ ਸੰਤਾਂ ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ ਜੀ,ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ,ਸੁਲਤਾਨ ਬਾਹੂ ਜੀ ਤੇ ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ ਜੀ ਦੇ ਦਿਖਾਏ ਮਾਰਗ 'ਤੇ ਚੱਲਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸੂਫ਼ੀਆਨਾ ਨੂੰ ਛੋਂਹਦੀ ਹੋਈ ਸ਼ਾਇਰੀ ਤੇ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ।

ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਬਦਲਣੀ ਪਵੇਗੀ।ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਸਰੋਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਾਇਕੀ ਪਸੰਦ ਕਰਨਗੇ ਤਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰ ਗਾਇਕ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਸਾਫ਼ - ਸੁਥਰੀ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਰਾਹ 'ਤੇ ਤੁਰ ਪੈਣ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਮਿਆਰ ਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਗਿਰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਗ੍ਰਾਫ਼ ਸੰਭਲ ਜਾਵੇ।ਸਰਤਾਜ ਅਨੁਸਾਰ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੇ ਉਪਰਾਲੇ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।ਜਿਸ ਦੇ ਤਹਿਤ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਸੰਦ ਅਨੁਸਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਉਣਾ ਪਹਿਲਾ ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਕੰਮ ਹੈ।

ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਸ਼ਾਇਰ ਜਾਂ ਲੇਖਕ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਨਾਲ "ਨਿਮਾਣਾ" ਜਾਂ "ਵਿਚਾਰਾ" ਆਦਿ ਤਖੱਲਸ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ,ਡਾਕਟਰ ਸਤਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਨਾਲ "ਸਰਤਾਜ" ਲਿਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਤੇ ਥੋੜੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ 'ਚ ਵੱਸ ਕੇ ਵਾਕਈ ਹੀ ਸਭ ਦੇ "ਸਿਰ ਦਾ ਤਾਜ" ਬਣ ਬੈਠਾ।ਜਿਸ ਅੱਲ੍ਹੜ ਉਮਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਸੀਨ ਪਲਾਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਉਠਾਉਂਦੇ ਹਨ,ਸਤਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਮਾਣ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਵਕਤ ਜ਼ਾਇਆ ਨਾ ਕਰਕੇ,ਉਸ ਦੀ ਕਦਰ ਤੇ ਭਰਪੂਰ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅੱਜ ਵਕਤ ਉਸ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਅੱਜ ਸੰਜੀਦਾ ਉਮਰ ਦੇ ਸਰੋਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵੀ ਸਰਤਾਜ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ,ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਤੇ ਧੁਨਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਉਮਰ ਵਰਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਸਕੇ।

ਸਰਤਾਜ ਨੂੰ 2003 ਵਿੱਚ ਦੁਬਈ ਵਿਖੇ ਹੋਏ 32 ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ "ਬੈਸਟ ਸੂਫ਼ੀ ਸਿੰਗਰ" ਦਾ ਐਵਾਰਡ ਮਿਲ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ।ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮੇਲੇ "ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਯਾਦਗਾਰੀ ਮੇਲਾ" ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਾਕਤ ਅਲੀ ਸਲਾਮਤ ਅਲੀ (ਕਲਾਸੀਕਲ ਸਿੰਗਰ) ਐਵਾਰਡ,ਰੋਂਟਰੈਕਟ ਕਲੱਬ ਵੱਲੋਂ ਯੂਥ ਆਇਕਨ ਐਵਾਰਡ 'ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਸਨਮਾਨ ਹੋਇਆ ਹੈ।ਉਸ ਨੇ ਜ਼ੀ ਟੈਲੀਵੀਜ਼ਨ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ "ਜ਼ੀ ਅੰਤਾਕਸ਼ਰੀ" ਵਿੱਚ ਅਨੂੰ ਕਪੂਰ ਦੇ ਨਾਲ ਮਹਿਮਾਨ ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ।

ਸਰਤਾਜ ਨੇ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਭਾਰਤੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਅਦਾਰੇ ਤੋਂ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਤੇ 24ਵੇਂ ਸਰਬ - ਭਾਰਤੀ ਸੰਗੀਤ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਦੂਜਾ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਦਾਰਿਆਂ,ਕਾਲਜ਼ਾਂ ਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਸੰਗੀਤ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਜੱਜ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਅਦਾ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਹੈ।ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਹੈਰੀਟੇਜ਼ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਵੱਲੋਂ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਸੰਗੀਤ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।ਉਸ ਨੇ ਵਾਰਿਸ਼ ਸ਼ਾਹ ਤੇ ਬਣੀ ਡਾਕੂਮੈਂਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਵੀ ਗਾਇਨ ਕੀਤਾ।

ਮਧੁਰ ਆਵਾਜ਼ ਦਾ ਮਾਲਕ ਸਤਿੰਦਰ ਜਦ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਦਾ ਆਗਾਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਟੇਜ ਤੇ ਸਜਾਏ ਗਈ ਸਾਜ਼ਾ ਨੂੰ ਸਿਰ ਨਿਵਾਂ ਕੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਮੁੜ ਚੌਂਕੜਾ ਮਾਰ ਸਮਾਧੀ 'ਚ ਬੈਠੇ ਕਿਸੇ ਗਿਆਨੀ ਧਿਆਨੀ ਸਾਧੂ ਵਾਂਗ ਆਪਣਾ ਸੰਗੀਤ ਰੂਪੀ ਧੂਣਾ ਧੁਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।ਵਾਰਿਸ਼ ਸ਼ਾਹ ਵਰਗੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਪਹਿਨੀ ਬੈਠਾ ਸਰਤਾਜ਼ ਅਜਿਹੇ ਸਮੇਂ ਜਦ ਸ਼ਿਅਰ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਖਸ਼ਾਤ "ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ" ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੀ ਜਾਪਦਾ ਹੈ।ਧੀਰ ਗੰਭੀਰ ਸਰਤਾਜ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਕਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਛਾਵਾਂ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦੇ ਚੰਚਲ ਮੁਸਕਾਨ ਆਪਣਾ ਡੇਰਾ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਪਰਮ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਚਰਨ - ਕਮਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ,ਆਪਣੇ ਕਲਾਮ "ਸਾਈਂ" ਨਾਲ.....

ਸਾਈਂ ਵੇ.... ਸਾਡੀ ਫਰਿਆਦ ਤੇਰੇ ਤਾਈਂ
ਸਾਈਂ ਵੇ....ਬਾਹੋਂ ਫੜ ਬੇੜਾ ਬੰਨੇ ਲਾਈਂ
ਸਾਈਂ ਵੇ.....ਮੇਰਿਆ ਗੁਨਾਹਾਂ ਨੂੰ ਲੁਕਾਈਂ
ਸਾਈਂ ਵੇ....ਹਾਜ਼ਰਾ ਹਜ਼ੂਰ ਵੇ ਤੂੰ ਆਈਂ

ਕਲਾਮ ਜਦ ਆਪਣੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਹਿਫ਼ਿਲ 'ਚ ਜੁੜੇ ਸਰੋਤੇ ਆਨੰਦ ਦੀ ਰੌਂਅ ਵਿੱਚ ਵਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਕਲਾਮ ਨਾਲ ਸਭ ਨੂੰ ਕੀਲ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਸਰਤਾਜ।ਮੁੜ ਤਾਂ ਆਨੰਦ ਹੀ ਆਨੰਦ।ਦੋ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ,ਇੱਕ ਤਾਂ ਸਤਿੰਦਰ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤਾੜੀਆਂ ਤੇ ਦਾਦ।ਦੋਨੋ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਪੂਰਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਸਤਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਆਨੰਦ ਦੇ ਸਾਗਰ 'ਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਡੁੱਬਕੀਆਂ ਲਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦਾ ਕਿ ਵਾਪਰ ਕੀ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਬੱਸ! ਸਮਾਂ ਹੀ ਰੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਕਿਸੇ ਵੀ ਫ਼ਨਕਾਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਅਨਮੋਲ ਪਲ ਉਹ ਹੁੰਦੇ ਨੇ,ਜਦ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੌਂਸਲਾ ਅਫ਼ਜ਼ਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,ਤਾੜੀਆਂ ਵੱਜਦੀਆਂ ਹਨ।ਸਰਤਾਜ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਯਾਦਗਾਰ ਪਲ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ,ਪਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜੇ ਤਾਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਇਹ ਲੇਖ ਲਿਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਰਤਾਜ ਦੀ ਗਾਇਕੀ ਨੂੰ ਨੇੜੇ ਤੋਂ ਜਾਨਣ ਲਈ 'ਕੱਲੇ ਬੈਠ,ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਾਰੀ ਸੁਣਿਆ,ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ।ਆਪਣੇ ਦਿਲੋ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਖੁੱਲਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ,ਸਰਤਾਜ ਦੇ ਵਹਿਣ ਵਿੱਚ ਵਹਿਣ ਲਈ।ਸਰਤਾਜ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਬਾਗਾਂ,ਜੰਗਲਾਂ,ਬੇਲਿਆਂ 'ਚ ਖੂਬ ਘੁੰਮਿਆ,ਖੁੱਲੇ ਆਸਮਾਨ 'ਚ ਖੂਬ ਉਡਾਰੀਆਂ ਲਾਈਆਂ,ਡੂੰਘੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ 'ਚ ਖੂਬ ਤਾਰੀਆਂ ਲਾਈਆਂ।ਬੱਸ ਉਸ ਦੀ ਗਾਇਕੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਸਾਂ।ਜਦ ਉਸ ਦਾ "ਅੰਮੀ" ਕਲਾਮ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਫੁੱਟ -ਫੁੱਟ ਮਹਿਸੂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸਾਂ,ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਛੁਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸਾਂ,ਮਾਂ ਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਸਿਰ 'ਤੇ,ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਫਿਰਦਾ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਤਾਂ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਪਰ ਉਸਦੀ ਛੋਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਸੀ।ਸਰਤਾਜ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਰਾਹੀਂ ਬਾਹਰ ਵਗਾ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਬੈਠੀਆਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਮੁੰਦਰੋ ਪਾਰ ਬੈਠੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸਾਂ।

ਦੂਰੋਂ ਬੈਠ ਦੁਆਵਾਂ ਕਰਦੀ ਅੰਮੀ
ਦੁੱਖ ਸਾਡੇ ਲੇਖਾਂ ਦੇ ਜਰਦੀ ਅੰਮੀ
ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਦਾ ਜੀ ਜਿਹਾ ਡੋਲੇ
ਸਾਨੂੰ ਨਾ ਕੁੱਝ ਹੋ ਜਾਏ,ਡਰਦੀ ਅੰਮੀ

ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਵਗਦੇ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਦਰਿਆ ਨੂੰ ਠੱਲ੍ਹ ਪਾਉਣ ਦੇ ਉਪਰਾਲਿਆਂ 'ਚ ਉਸ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਅਨੁਸਾਰ ਮੀਡੀਆ ਵੱਲੋਂ ਅਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦਿਖਾਉਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ,ਜਿਸ ਨਾਲ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਮਿਲੇ।

ਓਹਦੀ ਦੀਦ ਵਾਲੀਆਂ ਸ਼ਰਾਬਾਂ ਮਿੱਠੀਆਂ
ਕਿਦਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗੂ ਜੇ ਕਦੇ ਨਾ ਡਿੱਠੀਆਂ
ਇੱਕ ਅੱਧਾ ਘੁੱਟ ਪੀ ਕੇ ਦੇਖ ਤਾਂ ਸਹੀ
ਫੱਕਰਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਜੀ ਕੇ ਦੇਖ ਤਾਂ ਸਹੀ
ਐਵੇਂ ਪੀਈ ਜਾਨੈ ਸ਼ਰਾਬਾਂ ਕੌੜੀਆਂ
ਆਸ਼ਕਾਂ ਨੇ ਸਿੱਧੀਆਂ ਹੀ ਲਾਈਆਂ ਪੌੜੀਆਂ

'ਤੇ ਜਦ ਸਰਤਾਜ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ.....

ਮੇਰੀ ਹੀਰੀਏ,ਫ਼ਕੀਰੀਏ,ਨੀ ਸੋਹਣੀਏ
ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨਸ਼ੀਲੀ ਮਨਮੋਹਣੀਏ

ਯਾਦ ਆਵੇ ਤੇਰੀ ਜਦੋਂ ਦੇਖਾਂ ਚੰਦ ਮੈਂ
ਤੂੰ ਹੀ ਦਿੱਸੇਂ ਜਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਕਰਾਂ ਬੰਦ ਮੈਂ
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੇ ਰਾਧਾ ਤੂੰ ਤੇ ਲਾਲ ਨੰਦ ਮੈਂ
ਕਾਸ਼ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਹੋਵਾਂ ਐਦਾਂ ਪਸੰਦ ਮੈਂ

....ਸੁਣ ਕੇ ਸੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।ਰਾਧਾ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜਿਹਾ ਪਵਿੱਤਰ ਇਸ਼ਕ ਕਰਨ ਨੂੰ ਮਨ ਲੋਚਦਾ ਹੈ।ਕਿਸੇ ਆਪਣੇ ਲਈ ਫਨਾਂ ਹੋ ਜਾਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਇਸ਼ਕ ਹੀ ਰੱਬ ਦੀ ਭਗਤੀ ਕਰਨ ਦਾ ਰਸਤਾ ਹੋਵੇ।ਸਰਤਾਜ ਅਜਿਹੇ ਪਵਿੱਤਰ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਵਰਨਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਆਸ਼ਕ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਟ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਇਸ਼ਕ ਕਰੇ ਤਾਂ ਯਕੀਨਨ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਾ ਲਵੇਗਾ।

ਉਸ ਨੇ ਅਜੇ ਲੰਬਾ ਸਫ਼ਰ ਤੈਅ ਕਰਨਾ ਹੈ।ਦੇਸ਼ ਜਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਿਲਾਂ ਦੇ ਸਥਾਨ ਚੋਣਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ,ਹਰ ਪਿੰਡ,ਕਿਸਾਨ ਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਤੱਕ ਹੋਣੀ ਯਕੀਨੀ ਹੈ।ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਮਾਂ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਹਰ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਜੁਬਾਨ ਤੇ "ਹੀਰ" ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ ਸੀ,ਇੱਕੀਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਇਸ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਨੌਜਵਾਨ ਦਿਲ ਇਹੀ ਗੁਣਗੁਣਾਉਂਦਾ ਹੋਵੇ......

ਮੇਰੀ ਹੀਰੀਏ,ਫ਼ਕੀਰੀਏ,ਨੀ ਸੋਹਣੀਏ
ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨਸ਼ੀਲੀ ਮਨਮੋਹਣੀਏ.....

ਪਰ ਇਸ ਲਈ ਸਰਤਾਜ ਦੁਆਰਾ ਬੜੀ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਬਾਕੀ ਹੈ।


ਸਰਤਾਜ ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਦਾ ਜਾਦੂ ਦਿਖਾ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ,ਤੇ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਸੋਚਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ।ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਕੈਨੇਡਾ 'ਚ ਹੋਏ ਉਸ ਦੇ ਅਠਾਰਾਂ ਦੇ ਅਠਾਰਾਂ ਸ਼ੋਅ "ਹਾਊਸ ਫੁੱਲ" ਗਏ ਹਨ।

ਭਾਰਤੀ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਟੋਰਾਂਟੋ 'ਚ ਕਿਸੇ ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਪੰਜ ਸ਼ੋਅ ਹੋਏ ਹੋਣ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਸਾਰੀਆਂ ਟਿਕਟਾਂ ਵਿਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੋਣ।ਉਸ ਦੇ ਸ਼ੋਅ ਦੀਆਂ ਟਿਕਟਾਂ ਸਿਰਫ਼ 1 ਘੰਟਾ 35 ਮਿੰਟ ਦੇ ਰਿਕਾਰਡ ਟਾਈਮ 'ਚ ਵਿਕ ਗਈਆਂ।ਜਦੋਂ ਕੈਨੇਡਾ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਰੂਹ ਦੀ ਭੁੱਖ ਅਠਾਰਾਂ ਸ਼ੋਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤ ਨਾ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਡਿਨਰ ਪਾਰਟੀਆਂ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀਆਂ,ਜਿਨ੍ਹਾ 'ਚ ਸਰਤਾਜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫਨ ਦਾ ਮੁਜ਼ਾਹਰਾ ਕੀਤਾ।ਇਨ੍ਹਾਂ ਡਿਨਰ ਪਾਰਟੀਆਂ 'ਚ ਵੀ ਐਂਟਰੀ ਟਿਕਟ ਰਾਹੀਂ ਸੀ। ਹੁਣ "ਵਿਰਾਸਤ ਇਨਕੌਰਪ੍ਰੇਸ਼ਨ" ਵੱਲੋਂ ਸਰਤਾਜ ਦੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਖੇ ਚਾਰ ਤੇ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਸ਼ੋਅ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।

ਸਰਤਾਜ ਸਾਦਗੀ ਪਸੰਦ ਸਖਸ਼ੀਅਤ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ।ਇਹ ਅਟਲ ਸਚਾਈ ਹੈ ਕਿ ਔਖੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਇਰੀ ਕਰਨੀ ਸੌਖੀ ਹੈ ਤੇ ਸੌਖੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋ ਕਰਕੇ ਆਮ ਸਰੋਤੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨੀ ਔਖਾ ਕੰਮ ਹੈ।ਕਈ ਸ਼ਾਇਰ ਸਮਝ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਰਤਾਜ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਹੈ ਕਿ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਵਿੱਚ ਬੈਠਿਆਂ ਹਰ ਕੋਈ ਉਸ ਨਾਲ ਗਾ ਸਕੇ।ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਬੜੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਆਮ ਬੰਦੇ ਦੀ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਸਰਤਾਜ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗਾਇਕੀ ਵਿੱਚ ਸਾਦਗੀ ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।ਉਸ ਅਨੁਸਾਰ ਸ਼ਾਇਰੀ ਸਿੱਖੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ।ਇਹ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,ਉਨ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਸੁਨਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪੀੜਾਂ 'ਚ ਪਰੋ ਲਵੇ
ਲੱਖ ਸੁਰਾਂ ਵੀ ਵੈਰਾਗ ਦੀਆਂ ਛੋਹ ਲਵੇ
ਭਾਵੇਂ ਗਾਵੇ 'ਸਰਤਾਜ' ਪੂਰਾ ਭਿੱਜ ਕੇ
ਭਾਵੇਂ ਗੀਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਿਕ ਹੋ ਲਵੇ
ਜਦੋਂ ਮਨ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਹੈ ਸਰੋਤੇ ਦਾ
ਗਵੱਈਆ ਮਾਣ ਮੱਤਾ ਕੀ ਕਰੂ?

ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਧੜਕਣ ਬਣਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਰਤਾਜ ਖੁਦ ਜਨਾਬ ਨੁਸਰਤ ਫਤਿਹ ਅਲੀ ਖਾਨ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੈ।ਖੁਦ ਸ਼ਾਇਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਤਿੰਦਰ ਨੇ ਖਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾ ਕੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਯੋਗਿਤਾਵਾਂ ਜਿੱਤੀਆਂ ਹਨ।ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਰਤਾਜ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਚਾਹਤ ਫੋਟੋਗਰਾਫ਼ੀ ਤੇ ਆਟੋਗ੍ਰਾਫ਼ ਆਦਿ ਦੇ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਮੰਨਦਾ ਹੈ।ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਕਾਰਣ,ਉਹ ਉਮੀਦਾਂ 'ਤੇ ਖਰਾ ਉਤਰਣ ਦੇ ਵਾਅਦੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕੀ ਵਿੱਚ ਦਿਨ - ਬ- ਦਿਨ ਆ ਰਹੇ ਨਿਘਾਰ ਕਾਰਣ "ਸੋਚ" ਹੈ।ਉਸ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਅਨੁਸਾਰ ਜੇਕਰ ਲੋਕ ਸੁਣਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਹੀ ਗਾਇਕ ਗਾ ਰਹੇ ਹਨ।

ਟੁਕੜਿਆਂ 'ਚ ਵੰਡੀ ਗਈ ਪੰਜਾਬੀਅਤ

ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਮੰਦਭਾਗਾ ਦਿਨ ਸੀ 1 ਨਵੰਬਰ 1966

 ਭਾਰਤ ਬਟਵਾਰੇ ਦਾ ਦਰਦ ਤਾਂ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ 'ਚੋਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਟੇਗਾ,ਲੇਕਿਨ ਭਾਰਤ ਬਟਵਾਰੇ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਹੋਏ ਦੋ ਟੁਕੜਿਆਂ ਦਾ ਹੋਣਾ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੰਦਭਾਗਾ ਰਹੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਦਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾ 'ਤੇ ਵੀ ਲਗਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਪਰੰਤੂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਹੀ ਰਹੇ ਹਨ।ਸਿਆਸਤ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਨੇ ਹਰ ਵਾਰ ਆਪਣਾ ਰੰਗ ਵਿਖਾਇਆ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਖੇਡ ਖੇਡਦਿਆਂ ਹਰ ਵਾਰ ਰਾਜਨੀਤਿਕਾਂ ਨੇ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾਉਣ 'ਚ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ,ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਿਲ 'ਚੋਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਚੱਲੇਗਾ ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ ਇਹ ਪਰਾਇਆਪਨ।

1966 'ਚ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੀ ਵੰਡ ਕਰਕੇ ਵੀ ਸਿਆਸਤੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਿਆਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਤਾਂ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਾ ਲਈ ਪਰੰਤੂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫ਼ਿਰ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਉਹੀ ਦਰਦ ਮਿਲਿਆ,ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਵੰਡ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਤੋਂ ਬਣੇ ਦੋ ਪੰਜਾਬਾਂ (ਚੜ੍ਹਦੇ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਲਹਿੰਦੇ ਪੰਜਾਬ) ਨਾਲ ਮਿਲਿਆ ਸੀ।ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੋ ਅਤੇ ਫ਼ਿਰ ਤਿੰਨ ਟੁਕੜਿਆਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਦੀਆਂ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾਈਆਂ।ਪੰਜਾਬ 1966 'ਚ ਵੰਡਿਆ ਤਾਂ ਗਿਆ ਪਰੰਤੂ ਇਸ ਦੀਆਂ ਵੰਡੀਆਂ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਰੁੱਕਿਆ,ਹੁਣ ਕਦੇ ਪੰਜਾਬ ਵੱਲੋਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਤੇ ਕਦੇ ਹਰਿਆਣਾ ਵੱਲੋਂ ਆਪਣੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਕਹਿਲਾਉਣ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।ਕਦੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਦੀ,ਕਦੇ ਪੰਜਾਬ,ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਕਦੇ ਹਰਿਆਣਾ ਲਈ ਅਲੱਗ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਸ 'ਚ ਵੰਡਿਆ ਹੈ,ਇਸ ਨੂੰ ਚਾਹੇ ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਖੇਡ ਕਹਿ ਲਈਏ।

ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਵੱਲੋਂ ਇਨ੍ਹੀ ਦਿਨੀਂ ਵੱਖਰੀ ਹਰਿਆਣਾ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਮੰਗ ਨੇ ਤੂਲ ਫੜ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਮੁੱਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਗਰਮਾਇਆ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਖੇਡ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਖੇਡਿਆ,ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਭੁਪਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੁੱਡਾ ਨੇ ਹਰਿਆਣਾ 'ਚ ਵਿਧਾਨਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਐਨ ਮੌਕੇ ਐਲਾਣ ਕੀਤਾ ਕਿ ਹਰਿਆਣਾ ਲਈ 1 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ 'ਹਰਿਆਣਾ ਦਿਵਸ' 'ਤੇ ਅਲੱਗ ਹਰਿਆਣਾ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ (ਅਡਹੋਕ) ਬਣਾਈ ਜਾਵੇਗੀ,ਤਾਂ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਰਾਸ ਨਾ ਆਈ।ਕਈਆਂ ਵੱਲੋਂ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਵੱਖਰੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਮੰਗ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਮੰਗ ਨੂੰ ਗੱਲਤ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ,ਚਾਹੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋਵੇ,ਪਰੰਤੂ ਵੰਡੀਆਂ ਤਾਂ ਵੰਡੀਆਂ ਹੀ ਹਨ।

ਹਰਿਆਣਾ ਲਈ ਵੱਖਰੀ ਹਰਿਆਣਾ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਮੇਟੀ (ਅਡਹੋਕ) ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਜਗਦੀਸ਼ ਸਿੰਘ ਝੀਂਡਾ ਨਾਲ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾ ਕਿਹਾ,' ਅਸੀਂ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ,ਬੱਸ ਅਸੀਂ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਲੈ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਹੋਰ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ 'ਚ ਜੋ ਸੇਵਾਦਾਰ ਲਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,ਜਦੋਂਕਿ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਸਮਾਈ ਜਾਂਦੀ। ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪੈਸਾ ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਮੈਡੀਕਲ,ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ 'ਤੇ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ 'ਚ ਰੋਸ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧੀਆ ਬਨਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਸਿਆਸਤ 'ਤੇ ਵੀ ਆਰੋਪ ਲਗਾਉਂਦਿਆ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇਕਰ ਹਰਿਆਣਾ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਬਣਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੀਡਰਾਂ ਦਾ ਹਰਿਆਣਾ 'ਚ ਦਬਦਬਾ ਘੱਟੇਗਾ।

ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾ ਜਦ ਦਿੱਲੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਰਨਾ ਨਾਲ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹਰਿਆਣਾ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਜਾਇਜ਼ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਵੱਖਰੀ ਕਮੇਟੀ ਮਿਲਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ,ਜਦੋਂਕਿ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਮੱਕੜ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਾਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੈ।ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਸਿੱਖ ਭਾਈਚਾਰੇ 'ਚ ਦਰਾਰ ਪਾਕੇ ਆਪਣੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ,ਜਦੋਂਕਿ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਐਮਪੀ ਰਵਨੀਤ ਬਿੱਟੂ ਦਾ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕਹਿਣਾ ਇਸ 'ਚ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਕੋਈ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਇਹ ਧਰਮ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੈ।ਇਸ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਬੈਠ ਸੁਲਝਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਚਾਹੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋਵੇ,ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ 'ਚ ਅਲੱਗ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਮਸਲਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫ਼ਿਰ ਭਖਿਆ ਹੈ,ਜਿਸ ਨਾਲ ਫ਼ਿਰ ਇੱਕੋ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਭਰਾ-ਭਰਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਅੱਗੇ ਆਣ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹਨ।ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਅਤੀਤ 'ਤੇ ਝਾਤੀ ਮਾਰੀਏ ਤਾਂ ਇਹ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁੱਝ ਖੋਹ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੀਨੇ 'ਤੇ ਬੜ੍ਹੇ ਦੁੱਖ ਹੰਢਾਏ ਹਨ ਪੰਜਾਬ ਨੇ,ਹੁਣ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ,ਜੋ ਮਸਲਾ ਹੈ,ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲ ਬੈਠ ਸੁਲਝਾਉਣ ਤਾਂ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਦੀ ਹਰ ਕਿਤੇ ਪੈਂਦੀ ਧਾਕ ਭਵਿੱਖ 'ਚ ਵੀ ਬਣੀ ਰਹੇ।ਲੋੜ ਹੈ,ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮੁੱਠ ਰੱਖਣ ਦੀ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਰ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਹਰ ਨਾਗਰਿਕ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਹੋਰ ਉੱਨਤੀ ਵੱਲ ਲਿਜਾਣ ਲਈ ਸੋਚਣ ਦੀ।ਨਾ ਕਿ ਹੁਣ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ 'ਚ 1966 'ਚ ਹਰਿਆਣਾ ਵਾਂਗੂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰਾਜ 'ਚੋਂ ਕੋਈ ਰਾਜ ਕੱਢ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਾਜ ਬਨਾਉਣ ਦੀ।ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਿਆਸਤ ਦੇ ਹੱਥੇ ਚੜ੍ਹ ਦਿਲਾਂ 'ਚ ਤਰੇੜਾਂ ਆ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ,ਹੁਣ ਲੋੜ ਹੈ,ਉਨ੍ਹਾ ਆਈਆਂ ਤਰੇੜਾਂ ਨੂੰ ਭਰਨ ਦੀ।

ਕੱਲ੍ਹ ,ਅੱਜ ਅਤੇ ਕੱਲ੍ਹ ਦਾ ਸੁਖਬੀਰ

ਸਿਆਸਤ 'ਚ ਸੁਖਬੀਰ

ਬਾਦਲ ਦਾ ਨਾਂ ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਆਉਂਦਿਆ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਾਈ ਹੁਣ ਕਿਹੜੇ ਬਾਦਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇਗੀ,ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਚੌਥੀ ਵਾਰ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਦੀ ਗੱਦੀ ‘ਤੇ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਸ੍ਰ.ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦੀ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਹੁਣ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਫ਼ਿਰ ਉੱਪ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ‘ਤੇ ਬੈਠੇ ਪੁੱਤਰ ਸੁਖਬੀਰ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦੀ,ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਈ ਲੀਡਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ‘ਕਾਕਾ ਜੀ’ ਕਹਿ ਕੇ ਸੱਦਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਹਾਂ ਜੀ,ਅੱਜ ਆਪਾਂ ਇੱਥੇ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ ਉੱਪਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਸੁਖਬੀਰ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦੀ। ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ,ਅੱਜ ਦੇ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਸੁਖਬੀਰ ਦੀ।

ਜੋ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਸਿਆਸਤ ‘ਚ ਖੇਡੇ ਜਾਂਦੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਸ੍ਰ.ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦੁਆਰਾ ਦਾਅ ਪੇਚਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਅਤੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ (ਲਾਸ ਐਂਜਲਸ) ਤੋਂ ਐਮਬੀਏ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ਸਿਆਸਤ ‘ਚ ਆ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਉੱਪਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ।ਭਲਾਂ ਦੀ ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਮੌਜੂਦਾ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਸ੍ਰ.ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦੁਆਰਾ ਪੁੱਤਰ ਮੋਹ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ (ਬ) ਪਾਰਟੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸੀਨੀਅਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਣਗੋਲਿਆ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਸੁਖਬੀਰ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨਾਲ ਸਿਆਸਤ ਦਾ ਹਰ ਚੰਗਾ,ਮਾੜਾ ਦਾਅਪੇਚ ਖੇਡਦਿਆਂ ਖੇਡਦਿਆਂ ਪਹੁੰਚਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇ ਪਰੰਤੂ ਇਸ ਸੱਚ ਤੋਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਰਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਵੀ ਹੋਵੇ,ਸੁਖਬੀਰ ਥੋੜੇ ਜਿਹੇ ਸਾਲਾਂ ‘ਚ ਹੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ‘ਚ ਸਿਖਰਾਂ ਨੂੰ ਛੋਹਣ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ।

15 -16 ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸਿਆਸਤ ‘ਚ ਝਾਤੀ ਮਾਰੀਏ ਤਾਂ ਸੁਖਬੀਰ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ (ਬ ) ਪਾਰਟੀ ‘ਚ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਨਾਂਅ ਨਹੀਂ ਗਿਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਉਹ ਜਦ ਅਕਾਲੀ ਦਲ (ਬ) ਪਾਰਟੀ ‘ਚ ਆਏ ਤਾਂ ਜਨਰਲ ਸੈਕਟਰੀ ਦੇ ਪਦ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਯੂਥ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੇ ਪੈਟਰਨ ਦੇ ਪਦ ਨਾਲ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮੈਦਾਨ ‘ਚ ਉੱਤਰੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ‘ਚ ਹੀ ਪਿਉ ਦੀ ਛਤਰਛਾਇਆ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਿਆਂ ਪਾਰਟੀ ‘ਚ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਇਆ। 11ਵੀਂ ਅਤੇ 12ਵੀ ਲੋਕਸਭਾ ‘ਚ ਫਰੀਦਕੋਟ ਲੋਕਸਭਾ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਚੋਣ ਜਿੱਤਕੇ ਸਾਂਸਦ ਬਣ ਦਿੱਲੀ ਗਏ ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਅਟੱਲ ਬਿਹਾਰੀ ਵਾਜਪਈ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਸਮੇਂ 1998 ਅਤੇ 1999 ‘ਚ ਕੇਂਦਰੀ ਰਾਜ ਉਦਯੋਗ ਮੰਤਰੀ ਰਹੇ,ਜਦੋਂਕਿ 1999 ਦੀਆਂ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ‘ਚ ਕਾਂਗਰਸੀ ਲੀਡਰ ਜਗਮੀਤ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਹੱਥੋਂ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਹਾਰ ਦਾ ਮੂੰਹ ਦੇਖਣਾ ਪਿਆ।

2001 ਤੋਂ 2004 ਤੱਕ ਰਾਜ ਸਭਾ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਬਣੇ ਰਹੇ।2004 ‘ਚ ਹੋਈਆਂ 14ਵੀਂਆਂ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ‘ਚ ਤੀਸਰੀ ਵਾਰ ਚੋਣ ਜਿੱਤਕੇ ਸਾਂਸਦ ਚੁਣਕੇ ਆਏ। 2007 ‘ਚ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਤੇ 2008 ‘ਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਥਾਪੇ ਗਏ। ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ ‘ਚ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਉੱਪਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ‘ਤੇ ਹੁਣ ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ ਪਹੁੰਚੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਦੁਨੀਆ ‘ਚ ਵੀ ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਮਿਸਾਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਰਾਜ ‘ਚ ਪਿਤਾ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਪੁੱਤਰ ਉੱਪਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ‘ਤੇ ਬੈਠੇ ਹਨ।

ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਗਲਿਆਰਿਆਂ ਦੀ ਸੁਣੀਏ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ (ਬ) ਪਾਰਟੀ ‘ਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਦੇਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਾਰਟੀ ਵਰਕਰ ਨੇ ਪਾਰਟੀ ਲਈ ਕਿਨ੍ਹੀਆਂ ਘਾਲਣਾ ਘਾਲੀਆਂ,ਕਿਨ੍ਹੀ ਜਦੋਜਹਿਦ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜਦੋ ਜਹਿਦ ‘ਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਨ੍ਹੀ ਵਾਰ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਕੀ - ਕੀ ਉਪਲੱਬਧੀਆਂ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਫ਼ਿਰ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਹੁਦਿਆਂ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜ਼ਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ

ਪਰੰਤੂ ਸੁਖਬੀਰ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦੁਆਰਾ ਭਲਾਂ ਹੀ ਪਾਰਟੀ ਲਈ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਮਾਅਰਕਾ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ,ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਉਹ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਤੇ ਉੱਪਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ‘ਤੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਹਨ,ਸੁਖਬੀਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ (ਬ) ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਸੀਨੀਅਰ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਹੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਇਹ ਰਵਾਇਤ ਪਾਰਟੀ ‘ਚ ਬਦਲੀ ਹੈ।

ਸੁਖਬੀਰ ਨੇ ਜਦ ਤੋਂ ਉੱਪਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾ ਵੱਲੋਂ ਮਾਨਸਾ ਜਿਲ੍ਹੇ ‘ਚ ਥਰਮਲ ਪਲਾਂਟ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ,ਬਠਿੰਡਾ ‘ਚ ਫਾਈਵ ਸਟਾਰ ਹੋਟਲ ਖੋਲ੍ਹਣੇ,ਮੋਹਾਲੀ ‘ਚ ਹਾਈਵੇ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਮੈਟਰੋ ਰੇਲ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਲਿਆਉਣ ਦੇ ਆਮ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਸਬਜ਼ਬਾਗ ਤਾਂ ਦਿਖਾਏ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਪਰੰਤੂ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਇਨ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਨੇਪਰੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਜਲਦ ਹੀ ਇਨ੍ਹਾ ਦੇ ਨੇਪਰੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ ਆਸ ਵੀ ਨਹੀਂ,ਓਧਰ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਨਗਰ ਕੌਂਸਲ,ਜਿਲ੍ਹਾ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਜਾਂ ਪੰਚਾਇਤੀ ਚੌਣਾਂ ‘ਚ ਆਪਹੁਦਰੀਆਂ ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਛਿੱਕੇ ਢੰਗ ਕੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਨੂੰ ਢਾਹ ਲਾਉਣ ਦੇ ਇਲਜ਼ਾਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ‘ਚ ਛੱਪੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ (ਬ) ਪਾਰਟੀ ‘ਚ ਸੁਖਬੀਰ ਵੱਲੋਂ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਲਿਜਾਉਣ ਲਈ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਗਠਿਤ ਕੀਤੀ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਆਰਗੇਨਾਈਜੇਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ (ਐਸਓਆਈ) ਵੀ ਕੁੱਝ ਖਾਸ ਨਾ ਕਰਕੇ ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ ਬਦਨਾਮੀ ਦਾ ਕਾਰਣ ਹੀ ਬਣਦੀ ਰਹੀ ਹੈ।

ਸੁਖਬੀਰ ਬਾਦਲ ਦੇ ਸਿਆਸਤ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ‘ਚ ਉੱਤਰਨ ਬਾਅਦ ਥੋੜੇ ਜਿਹੇ ਸਾਲਾਂ ‘ਚ ਹੀ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ (ਬ) ਪਾਰਟੀ ‘ਚ ਵੱਧੀ ਉਸ ਦੀ ਦਖਲ ਅੰਦਾਜ਼ੀ ਜਾਂ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਪਾਰਟੀ ਲਈ ਦਿਖਾਈਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਕੁੱਝ ਬਦਨਾਮੀ ਦੇ ਧੱਬੇ ਮਿਲੇ ਹਨ,ਉੱਥੇ ਹੀ ਜੇਕਰ ਪਿੱਛਲੇ 40 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸ੍ਰ.ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਯਾਨੀ ਸੁਖਬੀਰ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਸਿਆਸਤ ‘ਤੇ ਝਾਤੀ ਮਾਰੀਏ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾ ਦਾ ਕੱਦ ਬੁੱਤ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡਾ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ,ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਨਰਮ ਸੁਭਾਅ,ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਅਪਨਤ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਵਰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ‘ਚ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਬਣਾਈ ਰੱਖਿਆ,ਇਨ੍ਹਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਿੰਦੂ ਅਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਲਈ ਵੀ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੰਜ਼ੂਰਸ਼ੁਦਾ ਲੀਡਰ ਵੱਜੋਂ ਗਿਣੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹੀ ਕਾਰਣ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ‘ਤੇ ਚੌਥੀ ਵਾਰ ਬਿਠਾਇਆ।ਇੱਥੇ ਹੀ ਬੱਸ ਨਹੀਂ, ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਸਵਰਗਵਾਸੀ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਟੋਹੜਾ ਨਾਲ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਨਰਮ,ਜਦੋਂਕਿ ਸਵਰਗਵਾਸੀ ਟੋਹੜਾ ਨੂੰ ਗਰਮ ਖਿਆਲੀਆ ਗਿਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਸਿਆਸਤ ‘ਚ ਚਾਹੇ ਇਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸੁਖਬੀਰ ਦਾ ਬਚਪਨਾ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਜੁਆਨੀ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਕਹਿ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਉਹ ਹਾਲੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ‘ਚ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਵਰਗਾ ਸਨਮਾਨ ਹਾਸਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ।ਉਂਝ ਸਿਆਸੀ ਗਲਿਆਰਿਆਂ ਦੀ ਸੁਣੀਏ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾ ਦੁਆਰਾ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਤੱਕ ਸ੍ਰ.ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦੀ ਛੱਤਰਛਾਇਆ ਸੁਖਬੀਰ ‘ਤੇ ਹੈ,ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਸੁਖਬੀਰ ਦੇ ਰਾਹ ‘ਚ ਕੋਈ ਰੋੜਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂ ਇਹ ਵੀ ਕਿਆਸਰਾਈਆਂ ਲਗਾਈਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਕਿਤੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਰਾਜ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਚੋਟਾਲਿਆਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਹਸ਼ਰ ਕਿਤੇ ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਨਾ ਹੋਵੇ।ਹਾਂ,ਇੱਥੇ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਸੁਖਬੀਰ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਸ੍ਰ.ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਵਾਂਗ ਸੁਭਾਅ ਬਣਾ ਲਵੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾ ਦੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤੀ ‘ਚ ਉਪਲੱਬਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਹੋਰ ਵੱਧ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਸੱਤਾ 'ਚ ਆਏ ਤਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵਰਗ ਦਾ ਰੱਖਾਂਗੇ ਖਿਆਲ:ਬਿੱਟੂ

ਚੌਥੇ ਥੰਮ ਮੀਡਿਆ ਨੂੰ ਉਠਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਵਾਜ਼:ਬਿੱਟੂ


ਸੂਬੇ ਦੇ ਵਿਕਾਸ,ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲਿਆਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਵਰਗਵਾਸੀ ਦਾਦਾ ਸ੍ਰ.ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਵੇਖੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਸੁਪਨਾ ਸੰਜੋਈ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਜਜ਼ਬੇ ਨਾਲ ਸਿਆਸਤ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ‘ਚ ਉੱਤਰ ਕੇ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਸਾਂਸਦ ਬਣ ਉੱਚੇ ਲੰਮੇ ਗੱਭਰੂ,ਮਿੱਠ ਬੋਲੜੇ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਰਵਨੀਤ ਸਿੰਘ ਬਿੱਟੂ ਨੇ ਸਿਆਸਤ ‘ਚ ਨਵੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਪਾਉਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ।ਪੇਸ਼ ਹੈ ਪਿੱਛਲੇ ਦਿਨ੍ਹੀਂ ਇੰਦੌਰ ਪਹੁੰਚੇ ਸਾਂਸਦ ਰਵਨੀਤ ਸਿੰਘ ਬਿੱਟੂ ਨਾਲ ਵੈਬਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਬ ਐਡੀਟਰ ਹਰਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸ਼ਰਮਾਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੇ ਕੁੱਝ ਅੰਸ਼:

ਸੁਆਲ: ਸਵਰਗਵਾਸੀ ਸਾਬਕਾ ਮੁੱਖਮੰਤਰੀ ਸ੍ਰ. ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਖਾੜਕੂਵਾਦ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ‘ਚ ਕਾਫ਼ੀ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਸੀ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ‘ਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂ ਇਸ ਪਿੱਛੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕਾਰਣ ਹੈ?

ਜਵਾਬ: ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਗੁੜਤੀ ਤਾਂ ਅਸਲ 'ਚ ਦਾਦਾ ਜੀ ਸ੍ਰ.ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਹੀ ਮਿਲੀ ਹੈ,ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਜਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ 'ਚ ਤਰੇੜਾਂ ਆ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਖਾੜਕੂਵਾਦ ਬੁਰ੍ਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਨਪ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਜਨਰਲ ਆਫ਼ ਪੁਲਿਸ (ਡੀਜੀਪੀ) ਕੇ.ਪੀ.ਐਸ ਗਿੱਲ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਈਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿਗੜੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ 'ਚ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਹੀ ਮੈਂ ਸਿਆਸਤ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ‘ਚ ਉਤਰਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਅਧੂਰੇ ਰਹਿ ਗਏ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰ੍ਹਾ ਕਰ ਸਕਾਂ।ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾ
ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਲ ਸਮਝਿਆ।ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਾਂਗਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ‘ਤੇ ਖਰਾ ਉੱਤਰਾਂ ਅਤੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਸੋਚ ਤਹਿਤ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲਿਜਾਣ 'ਚ ਆਪਣਾ ਬਣਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਦੇਵਾਂ,ਜਿਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਗਾਂਧੀ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਗੂ ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਅੱਗੇ ਲਿਆਂਦਾ ਹੈ।

ਸੁਆਲ: ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕੇਬਲ ਮੀਡਿਆ ਤੰਤਰ 'ਚ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਦਬਦਬਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਚੈਨਲ ਪੀਟੀਸੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕਈਆਂ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਟ੍ਰੇਡਿੰਗ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨ) ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੀ ਕਹੋਗੇ?

ਜਵਾਬ: ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਕੇਬਲ ਅਤੇ ਚੈਨਲਾਂ ‘ਤੇ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਕਾਫ਼ੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।ਅੱਵਲ ਕੀ ਤਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਕੋਈ ਖਬਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਚੈਨਲਾਂ ‘ਤੇ ਚੱਲਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ,ਜੇਕਰ ਕਦੀ ਕਦਾਈ ਕਿਸੇ ਚੈਨਲ ਦੁਆਰਾ ਦਿਖਾਈ ਵੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕੇਬਲ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਕਈ-ਕਈ ਦਿਨ੍ਹਾ ਤੱਕ ਕੇਬਲ ਰਾਹੀਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਮੀਡਿਆ ਨਾਲ ਸਰਾਸਰ ਧੱਕਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਦੇਸ਼ ਦਾ ਚੌਥਾ ਥੰਮ ਮੰਨੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਮੀਡਿਆ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਖਤਰਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਮੀਡਿਆ ਦੀ ਵਿਸ਼ਵਸਨੀਅਤਾ 'ਤੇ ਵੀ ਅਸਰ ਪਵੇਗਾ,ਇਸ ਲਈ ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕ ਮੀਡਿਆ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਟ ਮੀਡਿਆ ਨੂੰ ਇਸ ਖਿਲਾਫ਼ ਅਵਾਜ਼ ਉਠਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਸੁਆਲ: ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਵੱਲੋਂ ਅਲੱਗ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਬਨਾਉਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਜੱਦੋਜਹਿਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਮਗਰ ਮਾਮਲਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਟਕਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ,ਜਦੋਂਕਿ ਦਿੱਲੀ ‘ਚ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ,ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੁਣ ਰਾਜਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਅਲੱਗ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਮੰਗ ਉੱਠਣ ਲੱਗੀ ਹੈ,ਕੀ ਹਰਿਆਣਾ ‘ਚ ਅਲੱਗ ਕਮੇਟੀ ਬਣਾਈ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹਾਂ ਜਾਂ ਨਹੀਂ?

ਜਵਾਬ: ਇਹ ਧਰਮ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੁੱਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ।ਇਸ ਮਾਮਲੇ ‘ਚ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਸ ‘ਚ ਮਿਲ ਬੈਠ ਕੇ ਸੁਲਝਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਸੁਆਲ: ਪੰਜਾਬ ਕਾਂਗਰਸ 'ਚ ਭੱਠਲ,ਜਗਮੀਤ ਅਤੇ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੱਸੀ ਦੇ ਬਾਦਲ ਨਾਲ ਮਿਲੇ ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਖਬਰਾਂ ਸੁਰਖੀਆਂ 'ਚ ਆਏ ਦਿਨ ਬਣੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ,ਜੇ ਇਨ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਰੱਤੀ ਭਰ ਵੀ ਸੱਚਾਈ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਸੱਚਾਈ ਬਾਰੇ ਹਾਈਕਮਾਂਡ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?

ਜਵਾਬ: ਕਾਂਗਰਸ ਪੁਰਾਣੀ ਪਾਰਟੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਵਿਕਾਸ ਕੀਤਾ ਹੈ,ਜੇਕਰ ਕਦੇ ਰਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਭੱਠਲ,ਜਗਮੀਤ ਬਰਾੜ ਅਤੇ ਹਰਮੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੱਸੀ ਦੀਆਂ ਬਾਦਲ ਨਾਲ ਮਿਲੇ ਹੋਣ ਜਾਂ ਆਪਸ ‘ਚ ਕਦੇ ਕੋਈ ਮੱਤਭੇਦ ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਖਬਰਾਂ ਅਖਬਾਰਾਂ 'ਚ ਛਪਦੀਆਂ ਹਨ ਪਰੰਤੂ ਇਹ ਕਾਂਗਰਸ 'ਚ ਦੇਖਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਹਾਈਕਮਾਨ ਵੱਲੋਂ ਚੋਣਾਂ ਵੇਲੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਮੰਚ 'ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਸ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ,ਇਹ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ‘ਚ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਸਮੇਤ 14 ਲੋਕਸਭਾ ਸੀਟਾਂ 'ਚੋਂ 9 ਸੀਟਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਜਿੱਤੀਆਂ ਹਨ।

ਸੁਆਲ:ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਧਾਨਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ‘ਚ ਤੁਸੀਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਕਿਹੜੇ ਮੁੱਦੇ ਲੈ ਕੇ ਆਉਗੇ?

ਜਵਾਬ: ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਸੀ,ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਕਾਫ਼ੀ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਮਗਰ ਅੱਜ ਜੇਕਰ ਸਰਸਰੀ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ 'ਤੇ ਗਿਣਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਪੰਜਾਬ 17ਵੇਂ ਨੰਬਰ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।ਰਾਜ 'ਚ ਬਿਜਲੀ ਸਿਰਫ਼ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਮਸਾਂ ਕੁ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸਥਿੱਤੀ ਅੱਜ ਬਿਹਾਰ ਅਤੇ ਯੂਪੀ ਵਰਗੀ ਜਾਪਣ ਲੱਗੀ ਹੈ।ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਉਦਯੋਗਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨਾ ਮਿਲਣ ਕਾਰਣ ਉਦਯੋਗ ਪੰਜਾਬ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ,ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮਿਲਣ ਕਾਰਣ ਉਹ ਨਿਰਾਸ਼ ਹਨ।ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਮੰਤਰੀ ਮੰਡਲ 'ਚ ਬਾਦਲ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਹੀ ਮੰਤਰੀ ਭਰੇ ਪਏ ਹਨ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸਰਾਸਰ ਧੱਕਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਲੋਕ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਨ,ਸਮਾਂ ਫ਼ਿਰ ਬਦਲੇਗਾ।ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਲੋਕਸਭਾ ਚੌਣਾਂ ‘ਚ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲਿਆਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਤਾਲਮੇਲ ਵਧਾਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਕਸਦ ‘ਚ ਕਾਮਯਾਬ ਵੀ ਹੋਏ ਹਨ। ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵੀ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਅਤੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਵੱਡੀ ਜਿੱਤ ਦਿਵਾਈ ਹੈ।ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੌਣਾਂ ‘ਚ ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਪੇਂਡੂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲਿਆਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਵਾਂਗੇ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਾਂਗੇ।ਸਾਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕੀਂ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਵਿਧਾਨਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ‘ਚ ਵੀ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣਗੇ।

ਸੁਆਲ: ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਬਸੀਡੀਆਂ ਬਾਰੇ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਹੋਗੇ?

ਜਵਾਬ:ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਸਬਸੀਡੀਆਂ ਦੇ ਕੇ ਕੋਈ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ,ਇਹ ਤਾਂ ਝੂਠੀ ਸ਼ੋਹਰਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈ।ਇੱਥੇ ਜੇਕਰ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ ਜਾਵੇ,ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਸੋਕਾ,ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵੱਲ ਵੱਧਣਾ ਜਾਂ ਹੋਰ ਵਧੇਰੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਜੁੜ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ ਪਰੰਤੂ ਇਸ ਵੱਲ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਕੋਈ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ।ਫੌਜ 'ਚ ਜਦ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੀ ਭਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਸੈਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵੱਲ ਤੱਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸਰਹੱਦਾਂ 'ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਸਨ ਪਰੰਤੂ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਦੇ 40 ਫ਼ੀਸਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਚਰਸ,ਗਾਂਜਾ,ਅਫ਼ੀਮ ਵਰਗੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਦਲਦਲ 'ਚ ਫ਼ਸੇ ਪਏ ਹਨ ਅਤੇ ਫੌਜ ਦੀ ਭਰਤੀ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾ ਦੀ ਛਾਤੀ ਵੀ ਪੂਰ੍ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ,ਦਿਨ-ਬ-ਦਿਨ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਹਤਾਂ ਵਿਗੜ ਰਹੀਆਂ ਹਨ,ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ।ਮਗਰ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਇਨ੍ਹਾ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵੱਲ ਕੋਈ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ।ਕਾਂਗਰਸ ਜਦੋਂ ਵੀ ਸੱਤਾ 'ਚ ਆਵੇਗੀ ਤਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵਰਗ ਦਾ ਖਿਲਾਲ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਨੂੰ ਨੱਥ ਪਾਈ ਜਾਵੇਗੀ।

ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਸਾਂਚਿਆਂ ‘ਚ ਢੱਲਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ

ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਹੂੰ ਯਾਰੋ....ਨਾ ਘਰ ਹੈ ਨਾ ਠਿਕਾਣਾ

ਫਲੈਟਾਂ ‘ਚ,ਪੱਕੇ ਘਰਾਂ ‘ਚ ਰਹਿਣ ਨੂੰ ਕਿਸਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ,ਬਾਬੂ ਜੀ,ਸਾਡਾ ਵੀ ਵਧੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ,ਪੱਕੇ ਘਰਾਂ ‘ਚ ਰਹਿਣ ਨੂੰ,ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦਾ ਪਰ ਕੀ ਕਰੀਏ। ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੈਂਬਰ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਕੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਢਿੱਡ ਭਰਨ ਜੋਗਾ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਂਦੇ ਹਨ।ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਪੱਕਾ ਠਿਕਾਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਕਦੇ ਇੱਥੇ ਅਤੇ ਕਦੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਜਗ੍ਹਾ ਫੁੱਟਪਾਥ ‘ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਦੋ ਵਕਤ ਦੀ ਰੋਟੀ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ।ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਦਿਲ ਕਰਦਾ,ਸਾਡਾ ਬੋਰੀਆ ਬਿਸਤਰਾ ਚੁਕਵਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ,15 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਮੈਨੂੰ ਰਾਜਸਥਾਨ ਤੋਂ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਆਇਆਂ ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਕਦੇ ਉਜੈਨ,ਦੇਵਾਸ ਅਤੇ ਹੁਣ ਫ਼ਿਰ ਇੰਦੌਰ ਦੇ ਫੁਟਪਾਥਾਂ ‘ਤੇ ਧੰਦਾ ਕਰਕੇ ਰੋਟੀ ਜੁਗਾੜ ਕਰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਦਸ਼ਹਰਾ ਮੈਦਾਨ ਦੇ ਫੁੱਟਪਾਥ ‘ਤੇ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਸਾਂਚਿਆ ਨਾਲ ਬਣੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਲਿਸ਼ਕਾਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ‘ਚ ਪੱਕੇ ਘਰਾਂ ‘ਚ ਰਹਿਣ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਖੁਆਇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸੰਜੋਈ ਬੈਠੇ ਵਿਜੇ ਰਾਮ ਨੇ ਉਦਾਸੀ ਭਰੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ‘ਚ ਕਹੀਆਂ,ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਰਾਜਸਥਾਨ ਤੋਂ ਇਹ ਕਲਾ ਸਿੱਖਕੇ 15 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮੱਧਪ੍ਰਦੇਸ਼ ‘ਚ ਆਇਆ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਨ੍ਹਾ ਵੱਲ ਨਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਧਿਆਨ ਕਾਰਣ ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਰ ਪਲ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਦੇ ਸਾਂਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲਿਸ਼ਕਾ ਕੇ ਕਈ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਫੁੱਟਪਾਥਾਂ ‘ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਆਪਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਢਿੱਡ ਪਾਲਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੈ।

ਹੱਥ ਕਲਾ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਦੀਆ ਸਾਂਚੇ ‘ਚ ਢਲੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਡਿਜ਼ਾਇਨਾਂ ਨਾਲ ਨਿਖਾਰਨ ਵਾਲੇ ਇਸ ਕਲਾਕਾਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਬਚਪਨ ਮੇਰਾ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਜੋਧਪੁਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਾਲਿਕਾ ‘ਚ ਬੀਤਿਆ,ਜਿੱਥੇ ਸਾਡੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬਹੁਤੀ ਜ਼ਮੀਨ ਸੀ ਪਰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਮਦਨ ਹੋਣ ਕਾਰਣ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚੱਲਿਆ ਮੁੱਠੀ ਵਿੱਚੋਂ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਕਿਸ ਵੇਲੇ ਨਿਕਲ ਗਈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ ‘ਚ ਦਾਦਾ ਜੀ ਮਾਲਾ ਰਾਮ ਭਾਂਡੇ ਬਨਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਬਚਪਨ ‘ਚ ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਰਘੂਨਾਥ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਅੱਠ ਜਮਾਤਾਂ ਪੜ੍ਹ ਗਏ ਅਤੇ ਭਾਂਡੇ ਬਨਾਉਣਾ ਸਿੱਖ ਗਏ।ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਕਰਨ ਸਿੱਖੇ।ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਰਘੂਨਾਥ ਵੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜਗ੍ਹਾ ਭਟਕ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਦੇ ਸਾਂਚਿਆਂ ਨੂੰ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਕਰਨ ‘ਚ ਢੱਲਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ।


ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ,ਰਾਜਸਥਾਨ,ਗੁਜਰਾਤ ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਰਾਜਾਂ ਤੋਂ ਲੋਕ ਇੱਥੇ ਝੋਂਪੜੀਆਂ ਬਣਾ ਕੇ ਵੱਸ ਗਏ ਹਨ।ਕਲਕੱਤਾ (ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ),ਗਾਂਧੀਨਗਰ ,ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ (ਗੁਜਰਾਤ),ਬੰਬਈ,ਪੂਣੇ (ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ) ਅਤੇ ਇੰਦੌਰ,ਭੋਪਾਲ (ਮੱਧਪ੍ਰਦੇਸ਼) ‘ਚ ਇਹ ਕੰਮ ਥੋੜ੍ਹਾ ਚੰਗਾ ਚੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਰਾਜਸਥਾਨ ‘ਚ ਜੈਪੁਰ,ਜੋਧਪੁਰ ‘ਚ ਵੀ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਇਧਰ ਮੱਧਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਕੂਚ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਰਾਜਸਥਾਨ ਤੋਂ ਜਾਂ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਇਹ ਲੋਕ ਕਲਕੱਤਾ ਆਦਿ ਤੋਂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਸਾਂਚੇ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ,ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਉੱਥੋਂ ਸਾਂਚੇ ਲਿਆਉਣ ‘ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪੈਸਾ ਖਰਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਇਨ੍ਹਾ ਦੀ ਲਾਗਤ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਤੋਂ ਮਸਾਂ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਜੋਗੇ ਪੈਸੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ,ਕਈ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਮੂਰਤੀ ਵਿੱਕਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਤਦ ਸਾਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੇ ਆਲਮ ‘ਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਇਹ ਜਰੂਰ ਹੈ ਕਿ ਗਣੇਸ਼ ਚਤੁਰਥੀ ਜਾਂ ਦੁਰਗਾ ਮਾਤਾ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ ‘ਤੇ ਮੂਰਤੀਆਂ ਚੰਗੇ ਦਾਮਾਂ ‘ਤੇ ਵਿਕ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ।
ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵੀ ਖਾਇਸ਼ਾਂ ਹਨ,ਕੁੱਝ ਕਰਨ,ਉਹ ਵੀ ਖੇਡਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ,ਪੜ੍ਹਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਘੁੰਮਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰੰਤੂ ਉਨ੍ਹਾ ਦਾ ਬਚਪਨ ਵੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਖੱਜਲ ਖੁਆਰ ਹੋਣ ‘ਚ ਬੀਤ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਸਾਖਰਤਾ ਅਭਿਆਨ ਤਾਂ ਚਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ ਪਰੰਤੂ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕਦੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਜਾਂ ਸਕੂਲ ‘ਚ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਕਿਸੇ ਦੁਆਰਾ ਪੁੱਛਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ।ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ‘ਚ ਮੈਂ ਇਹ ਛੇ ਸਾਲਾ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਲਗਾਉਣਾ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਸਕੂਲ ਵਾਲੇ ਕਹਿੰਦੇ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਲਿਆਉ।ਹੁਣ ਨਗਰ ਨਿਗਮ ‘ਚ ਸਾਨੂੰ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਕਿਨ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ‘ਚ ਦੇਵੇਗਾ,ਮਿਲੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।

ਹੱਥ ਕਲਾ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਵਿਜੇ ਵਰਗੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੀ ਮੱਧਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕਈ ਰਾਜਾਂ ‘ਚ ਕਈ-ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਭਟਕ ਰਹੇ ਹਨ ਪਰੰਤੂ ਆਪਣੇ ਦਿਲਾਂ ‘ਚ ਪੱਕੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਸੰਜੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਰ ਪਲ ਨੂੰ ਸਾਂਚਿਆਂ ਨੂੰ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹਨ।ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਰਵ ਸਿੱਖਿਆ ਅਭਿਆਨ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਤਹਿਤ ਇਨ੍ਹਾ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲਾਂ ‘ਚ ਦਾਖਲੇ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਵੇ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ‘ਚ ਬੁਰੱਸ਼ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹੋਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਰੋਸ਼ਨੀ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਵੇ।


ਕਲਾਕਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਰਕਾਰਾਂ ਚਾਹੁਣ ਤਾਂ ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ।ਉਹ ਨੈਸ਼ਨਲ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਗਾਰੰਟੀ ਸਕੀਮ (ਨਰੇਗਾ) ਵਰਗੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਜਾਂ ਘਰੇਲੂ ਉਦਯੋਗ ਲਗਵਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ,ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਮਿਲੇਗਾ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਥਾਈ ਘਰਾਂ ‘ਚ ਰਹਿਣ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰ੍ਹਾ ਕਰ ਸਕਾਂਗੇ,ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਸਕਾਂਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਦੀਆਂ ਉਡਾਨਾਂ ਭਰ ਨੂੰ ਪੂਰ੍ਹਾ ਕਰ ਸਕਣ।

ਹਰਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸ਼ਰਮਾਂ
098939-33321
ਇੰਦੌਰ (ਮੱਧਪ੍ਰਦੇਸ਼)

ਕੌਮੀ ਸਿਆਸਤ ‘ਚ ਸਮੀਕਰਣ ਵਿਗੜੇ

ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ‘ਤੇ ਬਾਅਦ

ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਿਆਸਤ ‘ਚ ਲੋਕਸਭਾ ਸੀਟਾਂ ‘ਤੇ ਪਾਰਟੀਆਂ ਲਈ ਵਿਗੜੇ ਸਮੀਕਰਣਾਂ ਨੇ ਕਹਿਣ ਕਹਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਪਤਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ,ਯੂਪੀਏ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹਰ ਰਾਜ ‘ਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਾਈ ਲੋਕਸਭਾ ਸੀਟਾਂ ਹਾਸਿਲ ਕਰਦਿਆਂ ਬਹੁਮਤ ਲਈ 272 ਸੀਟਾਂ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਅੰਕੜੇ 274 ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ,ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਾਂਗਰਸ ਸਰਕਾਰ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਸਰਕਾਰ ਬਨਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਬੈਠੀ ਹੈ ਅਤੇ 22 ਮਈ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਡਾ.ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਅਹੁਦੇ ‘ਤੇ ਸੌਂਹ ਚੁੱਕ ਲੈਣਗੇ।

ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਆਏ ਨਤੀਜਿਆਂ ਤੋਂ ਕਹਿਣ ਕਹਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾ ਵੀ ਹੱਕੇ ਬੱਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ,ਕਾਂਗਰਸ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾ ਕੋਈ ਵੀ ਪਾਰਟੀ ਜਨਤਾ ‘ਚ ਆਪਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਰਸੂਖ ਨਾ ਦਿਖਾ ਸਕੀ।ਕਾਂਗਰਸ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਪਾਰਟੀ ਬਣਕੇ ਉੱਭਰੀ ਹੈ,ਜਦੋਂਕਿ ਕੌਮੀ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ (ਭਾਜਪਾ) ਸਮੇਤ ਖੇਤਰੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਜਨਤਾ ਦਲ ਪਾਰਟੀ (ਰਾਜਦ),ਭਾਰਤੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ (ਸੀਪੀਆਈ), ਸ਼ਿਵ ਸੈਨਾ ਆਦਿ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵੀ ਇਸ ਵਾਰ ਕੋਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਮਾਲ ਨਾ ਦਿਖਾ ਸਕੀਆਂ,ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਹੁਣ ਉਹ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੌਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਕਮੀਆਂ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।

ਅਡਵਾਨੀ ਬਨਾਮ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ

ਦੇਸ਼ ‘ਚ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਕੌਮੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਸਪ੍ਰੰਗ ਅਤੇ ਭਾਜਪਾ ਹੀ ਆਹਮਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿਖਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਹਨ,ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਤੀਜੇ ਮੋਰਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ‘ਚ ਜਾਂ ਕੁੱਝ ਖੇਤਰੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨੇ ਕੇਂਦਰ ‘ਚ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹੰਗਾਮਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਤੀਜਾ ਮੋਰਚਾ ਵੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਪਰੰਤੂ ਲੋਕਸਭਾ ਸੀਟਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਸਮੀਕਰਣ ਵਿਗੜ ਗਏ ਅਤੇ ਸਪ੍ਰੰਗ (ਸੰਯੁਕਤ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਗਠਬੰਧਨ) ਉੱਭਰਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ।

ਸਿਆਸਤ ‘ਚ ਖੁੱਭੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੌਰਾਨ ਦਿੱਤੇ ਭਾਜੜਾਂ ਦੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਫੂਕ ਨਿਕਲ ਗਈ,ਜਦੋਂ ਚੋਣ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨਾਲ ਸਮੀਕਰਣ ਹੀ ਵਿਗੜ ਗਏ।ਇਨ੍ਹਾ ਚੋਣਾਂ ‘ਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਧੱਕਾ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ (ਭਾਜਪਾ) ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਦੇ ਉਮੀਦਵਾਰ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਡਵਾਨੀ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਹਾਰਨ ਨਾਲ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਵੀ ਚਕਨਾਚੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਉੱਖੜੇ-ਉੱਖੜੇ ਜਿਹੇ ਦਿਖ ਰਹੇ ਹਨ।
ਹੁਣ ਉੱਖੜਕੇ ਵੀ ਕੀ ਬਣਦਾ ਹੈ,ਇਸ ‘ਤੇ ਇਹ ਕਹਾਵਾਤ ਤਾਂ ਪੂਰ੍ਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਢੁੱਕਦੀ ਹੈ,’ਅਬ ਪਛਤਾਏ ਕਿਆ ਹੋਤ,ਜਬ ਚਿੜੀਆ ਚੁੱਗ ਗਈ ਖੇਤ,’।ਹੁਣ ਤਾਂ ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰਣਨੀਤੀ ‘ਚ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਕਮੀ ਵੱਲ ਹੀ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਜੇਕਰ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ‘ਤੇ ਝਾਤੀ ਵੀ ਮਾਰੀਏ ਤਾਂ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੱਖ ਅਜਿਹੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ,ਜਿਨ੍ਹਾ ਨੇ ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਭੁੰਜੇ ਬਿਠਾ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਜਿੱਥੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀਟਾਂ ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ ਸੀ,ਉੱਥੇ ਵੀ ਕਈ ਪੱਖਾਂ ਕਾਰਣ ਸੀਟਾਂ ‘ਚ ਫੇਰ ਬਦਲ ਹੋ ਗਿਆ।
ਨਤੀਜਿਆਂ ‘ਚ ਫੇਰ ਬਦਲ ਹੁੰਦਿਆ ਹੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਡਵਾਨੀ ਵੀ ਖਫ਼ਾ ਹੀ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ‘ਚ ਬੈਠਣਾ ਤੋਂ ਵੀ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਪਰੰਤੂ ਭਾਜਪਾਈ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਕਿਵੇਂ ਮੰਨਾ ਲਿਆ।

ਪਹਿਲਾਂ ਰੱਥ ਯਾਤਰਾ ਰਾਹੀਂ ਵਿਵਾਦਾਂ ‘ਚ ਘਿਰੇ ਰਹੇ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਡਵਾਨੀ,ਫ਼ਿਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ‘ਚ ਕੇ ਜਿਨਾਹ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ‘ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਕਹਿਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ‘ਚ ਵੱਡਾ ਬਨਣ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਮਹਿੰਗਾ ਪੈ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ,ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋਣੇ ਪੈ ਗਏ ਸਨ।ਹੁਣ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਬਨਣ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਤਾਂ ਚਕਨਾਚੂਰ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਾਲ ਹੀ ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ‘ਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਅਗਵਾਈ ਕਰਤਾ ਬਣ ਗਏ ਹਨ।

ਅਡਵਾਨੀ ਵੱਲੋਂ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਮੇਂ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਡਾ.ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਕਹਿਣਾ,ਇਕੱਲੇ ਸਵਿਸ ਬੈਂਕ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਬਨਾਉਣ ਦੀ ਅਪੀਲ ਹੀ ਕਰਨੀ ਰਾਸ ਨਹੀਂ ਆਈ,ਜਦੋਂਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਡਾ.ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਇਹ ਤਾਂ ਜਨਤਾ ਹੀ ਦੱਸੇਗੀ ਵਰਗੇ ਬਿਆਨਾਂ ਨੇ ਜਨਤਾ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ‘ਚ ਉਨ੍ਹਾ ਪ੍ਰਤਿ ਹਮਦਰਦੀ ਜਤਾਈ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸੋਨੀਆ,ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਸਿੱਖ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਸਮਈ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ‘ਚ ਉਭਾਰਦੇ ਹੋਏ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ,ਜਿਹੜਾ ਸਪ੍ਰੰਗ ਸਰਕਾਰ ਲਈ ਫ਼ਾਇਦੇਮੰਦ ਹੋਇਆ।


ਡਾ.ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਸਤ ਹਾਥੀ ਚਾਲ ਚੱਲਦਿਆਂ ਸੋਨੀਆ,ਰਾਹੁਲ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿਯੰਕਾ ਗਾਂਧੀ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਡਵਾਨੀ ਵੱਲੋਂ ਨਰੇਂਦਰ ਮੋਦੀ,ਸੰਜੇ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਵਰੁਣ ਗਾਂਧੀ ਵੱਲੋਂ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ,ਜਿਹੜੇ ਅੱਗ ਬਬੂਲੇ ਹੋ ਕੇ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੰਦੇ ਰਹੇ,ਜੋ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਹੁਣ ਮਾਰ ਕਾਟ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰਕੂ ਫਸਾਦਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾ ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤੋਰਨ ਵਾਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਸੋਨੀਆ,ਰਾਹੁਲ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿਯੰਕਾ ਗਾਂਧੀ ਵੱਲੋਂ ਛੇੜੀ ਗਈ ਤੂਫ਼ਾਨੀ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਮੁਹਿੰਮ ਨੇ ਵੀ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ,ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਿੱਥੇ ਕਾਂਗਰਸ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਨਤੀਜੇ ਨਾ ਆਉਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਸੀ,ਉੱਥੇ ਵੀ ਸੀਟਾਂ ਪੂਰ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ‘ਚ ਜਿੱਥੇ ਕਾਂਗਰਸ ਸੱਤੇ ਦੀਆਂ ਸੱਤ ਸੀਟਾਂ ਲੈ ਕੇ ਗਈ,ਉੱਥੇ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ‘ਚ ਤਾਂ ਮਿਲੀਆਂ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ 20 ਸੀਟਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਹੌਂਸਲੇ ਹੀ ਬੁਲੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ,ਯੂਪੀ ‘ਚ ਹੀ ਨਹੀਂ,ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ,ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼,ਝਾਰਖੰਡ,ਪੰਜਾਬ,ਦਿੱਲੀ ‘ਚ ਵੀ ਫਤਿਹ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ।

ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ 120 ਦੌਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ 75 ਲੋਕਸਭਾ ਸੀਟਾਂ ‘ਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਮੇਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਰਾਹੀਂ ਦੌਰੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਟਾਰ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਦੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਉੱਭਰ ਕੇ ਆਏ,ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ‘ਚ ਝੁੱਗੀ ਝੋਂਪੜੀਆਂ ‘ਚ ਰਹਿਣਾ,ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਜਿੱਥੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਰਾਸ ਆਇਆ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਸੋਨੀਆ,ਰਾਹੁਲ
ਦੇ ਦੌਰਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਵੱਜੋਂ ਉਭਾਰਨਾ ਵੀ ਕਾਂਗਰਸ ਲਈ ਫ਼ਾਇਦੇਮੰਦ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ।

ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਨਰਿੰਦਰ ਵੱਲੋ ਕੀਤੇ 300 ਦੌਰਿਆਂ ‘ਚੋਂ ਭਾਜਪਾ ਸਿਰਫ਼ 37 ਲੋਕਸਭਾ ਸੀਟਾਂ ਹੀ ਲੈ ਸਕੀ।ਸਾਰੇ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਲੋਕਸਭਾ ਸੀਟਾਂ ‘ਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਹੀ ਝੱਲਣਾ ਪਿਆ। ਪਿੱਛਲੇ 2004 ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਦੌਰਾਨ ਗੁਜਰਾਤ ‘ਚ ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ 14 ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ 12 ਸੀਟਾਂ ਮਿਲੀਆਂ ਸਨ,ਜਦੋਂਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਗੁਜਰਾਤ ‘ਚ ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸੀਟ ਦਾ ਫ਼ਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ


ਕੌਮੀ ਪਾਰਟੀ ਭਾਜਪਾ,ਬਸਪਾ ਜਾਂ ਖੇਤਰੀ ਖੱਬੇ ਪੱਖੀ ਪਾਰਟੀਆਂ,ਰਾਜਦ,ਲੋਕਜਨਸ਼ਕਤੀ ਪਾਰਟੀ,ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਪਾਰਟੀ ਆਦਿ ਦਾ ਇਨ੍ਹਾ ਚੋਣ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੇ ਸਾਰਾ ਹੰਕਾਰ ਹੀ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।ਬੰਗਾਲ ‘ਚ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਰਾਜ ਕਰਦੀ ਆ ਰਹੀ ਕਮਿਊਨਿਸ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਵੀ ਤੱਕੜੀ ਹਾਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ,ਜਦੋਂਕਿ ਇੱਥੇ ਤ੍ਰੈਣਮੂਲ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮਮਤਾ ਬੈਨਰਜ਼ੀ ਨੇ 20 ਸੀਟਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਕੇ ਵੱਡੀ ਕਾਮਯਾਬੀ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਖੈਰ,ਜੇਕਰ ਕਈ ਪੱਖਾਂ ਤੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾ ਚੋਣਾਂ ‘ਚ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਡਾ.ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਛਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਉੱਭਰਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਹੈ,ਜਦੋਂਕਿ ਭਾਜਪਾ ਦਾ ਜਨਤਾ ਸਾਹਮਣੇ ਅਕਸ ਕਾਫ਼ੀ ਮਾੜਾ ਪਿਆ ਹੈ।ਹੁਣ ਜੇਕਰ ਭਾਜਪਾ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਛਵੀ ਚੰਗੀ ਬਨਾਉਣੀ ਹੈ ਜਾਂ ਭਵਿੱਖ ‘ਚ ਦੁਆਰਾ ਸੱਤਾ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਵਿਕਾਸਮਈ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਲੋਕਤੰਤਰ ਸਿਰਜਣ ਦੀ ਛਵੀ ਬਨਾਉਣੀ ਪਵੇਗੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਤਿਆਰ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ।

ਲਿੱਟੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਦਾ ਕਾਲਾ ਅਧਿਆਏ ਖਤਮ

ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਕਾਤਲ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ

ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਟਾਇਗਰਜ਼ ਆਫ਼ ਤਮਿਲ ਈਲਮ (ਲਿੱਟੇ) ਦਾ ਸੁਪ੍ਰੀਮੋ ਵੇਲੁਪਿੱਲੇ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਜਾਣਾ ਜਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਇੰਝ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ‘ਚ ਆਧੁਨਿਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਅਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਬੇਗੁਨਾਹ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਾ ਸੈਨਾ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਬੋਛਾੜ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕੌੜਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ,ਜਿਸ ਨਾਲ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਵਿਦਰੋਹੀ ਇਸ ਖੂੰਖਾਰ ਦਹਿਸ਼ਤਗਰਦ ਦਾ ਕਾਲਾ ਅਧਿਆਏ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।

ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਸਿੰਹਲੀਆਂ ਖਿਲਾਫ ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਭਰਿਆ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਨੇ ਅਨੇਕਾਂ ਨੇਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ 70 ਹਜ਼ਾਰ ਦੇ ਕਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰਿਆ।1954 ‘ਚ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ‘ਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਸਿੰਹਲੀਆਂ ਖਿਲਾਫ਼ ਨਫ਼ਰਤ ਘੁੱਟ ਘੁੱਟ ਕੇ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਨਾਉਣ ਲਈ ਮਿਰਚ ਦੀ ਬੋਰੀ ‘ਚ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਹੁੰਆਂ ‘ਚ ਸੂਈਆਂ ਚੁਭੋ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ‘ਚ ਜ਼ਖਮਾਂ ‘ਤੇ ਨਮਕ ਛਿੜਕਦਾ ਸੀ।ਸਿਕੰਦਰ ਅਤੇ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਸੀ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਭਾਰਤ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋ ਮਿਲੀ,ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸੁਭਾਸ਼ ਚੰਦਰ ਬੋਸ ਤੋਂ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਸੀ।

ਉਹ ਚਾਰ ਭੈਣ,ਭਰਾਵਾਂ ਚੋਂ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਸੀ।ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਹੀ ਪੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ 1971 ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ‘ਚ ਇੱਕ ਅੱਤਵਾਦੀ ਗੁੱਟ ਉੱਭਰਿਆ,ਜਿਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਥਾਰਾਦੁਰਾਏ (ਨਡਰਾਜਾ ਥਾਰਾਂਵੇਲੂ) ਅਤੇ ਕੁਟੀਮਣੀ (ਸੇਲਵਰਾਜਾ ਯੋਗਾ ਚੰਦਰਨ) ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ,ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਤਮਿਲ ਈਲਮ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਆਰਗੇਨਾਈਜੇਸ਼ਨ (ਟੋਲ) ਬਣ ਗਈ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1972 ‘ਚ 18 ਸਾਲਾ ਵੇਲੁਪਿਲੇ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਨੇ ਤਮਿਲ ਨਿਊ ਟਾਇਗਰਜ਼ ਬਣਾ ਲਈ,ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਮਿਲ ਯੂਨਾਈਟਡ ਫਰੰਟ।27 ਜੁਲਾਈ 1975 ਨੂੰ ਤਮਿਲਾਂ ਵੱਲੋਂ ਪਹਿਲਾ ਵੱਡਾ ਸਿਆਸੀ ਕਤਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ,ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਨੇ ਜਾਫਨਾ ਦੇ ਮੇਅਰ ਅਲਫਰਡ ਦੁਰਿਅੱਪਾ ਦਾ ਕਤਲ ਕੀਤਾ,ਉਸ ਵੇਲੇ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਸਾਥੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਨ।ਕਤਲ ਕਾਰਣ 21 ਸਾਲਾ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਦਾ ਨਾਮ ਉੱਭਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ 5 ਮਈ 1976 ਨੂੰ ਸੰਗਠਨ ਦਾ ਨਾਂ ਬਦਲ ਕੇ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਟਾਇਗਰਜ਼ ਆਫ਼ ਤਮਿਲ ਈਲਮ (ਲਿੱਟੇ) ਰੱਖ ਲਿਆ।ਅਪ੍ਰੈਲ 1978 ‘ਚ ਲਿੱਟੇ ਨੇ ਕਈ ਕਤਲਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਵੀ ਲਈ ਸਮੇਤ 1975 ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਜਾਫਨਾ ਦੇ ਮੇਅਰ ਅਲਫਰਡ ਦੁਰਿਅੱਪਾ ਦੇ।ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕੋਰਟ ਵੱਲੋਂ 200 ਸਾਲ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵੀ ਸੁਣਾਈ ਗਈ,ਜਿਹੜੀ ਕਿ ਇੱਕ 80 ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਕਾਰਣ ਸੁਣਾਈ ਗਈ ਸੀ।

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫ਼ਿਰ ਉਸ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਕਦਮ-ਦਰ-ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਨੈਟਵਰਕ ਇਨ੍ਹਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਰ ਲਿਆ ਕਿ ਅਨੇਕਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ‘ਚ ਬੈਠੇ ਤਮਿਲਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਸੰਪਰਕ ਬਨਣ ਲੱਗਿਆ।ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਆਤਮਘਾਤੀ ਦਸਤਾ ਸੀ ਉਸ ਕੋਲ ਅਤੇ ਅਤਿਆਧੁਨਿਕ ਹਥਿਆਰ।ਜੋ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਸੰਗਠਨ ‘ਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ,ਉਹ ਮੌਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੱਲ ਨਾਲ ਲਗਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਸਨ ਭਾਵ ਸਾਇਨਾਈਡ ਦਾ ਕੈਪਸੂਲ ਗੱਲੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਰੱਖਦੇ ਸਨ।ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਉੱਤਰ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ‘ਤੇ ਤਮਿਲਾਂ ਵੱਲੋਂ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।1983 ‘ਚ ਲਿੱਟੇ ਨੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ 13 ਸੈਨਿਕ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ।ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋਨਾਂ ਸਿੰਹਲੀ ਅਤੇ ਤਮਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹਮਲੇ ਵੱਧਣ ਲੱਗੇ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ‘ਚ 1987 ‘ਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਗੁਹਾਰ ਲਗਾਈ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ‘ਚ ਤਮਿਲ ਅਤੇ ਸਿੰਹਲੀਆਂ ‘ਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਥਾਪਤੀ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੈਨਾ ਦਾ ਦਲ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਪਰੰਤੂ 1989 ‘ਚ ਸਿੰਹਲੀਆਂ ਨੇ ਵਿਦਰੋਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ ਗੁੱਟ ਜੇਵੀਪੀ ਨੇ ਵੀ ਹੜਤਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਹਿੰਸਕ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕ ਮਾਰੇ ਗਏ।ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਬੁਲਾਉਣਾ ਪਿਆ ਅਤੇ 1991 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਤਮਿਲਨਾਢੂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਰੱਚਕੇ ਆਤਮਘਾਤੀ ਹਮਲੇ ‘ਚ ਮਰਵਾ ਦਿੱਤਾ,ਜਿਸ ਦੀ ਛਾਣ ਬੀਨ ਵਿੱਚ ਕਈ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੇ ਫੜ੍ਹੇ ਜਾਣ ਮੌਕੇ ਹੀ ਸਾਈਨਾਈਡ ਦੇ ਕੈਪਸੂਲ ਖਾ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਕਰ ਲਈ ਅਤੇ ਕਈ ਫੜ੍ਹੇ ਗਏ ਪਰੰਤੂ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਹੱਥ ਨਾ ਆਇਆ।ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਵੱਲੋਂ ਖੂੰਖਾਰ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਨਾਲ ਕਈ ਵਾਰ ਯੁੱਧ ਬੰਦ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਚੱਲਿਆ।ਅਖਿਰ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਨੇ ਹੁਣ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਝੰਡਾ ਤਾਂ ਲਹਿਰਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੈਨਾ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਦੇ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਚਾਰਲਸ ਅਤੇ ਸੰਗਠਨ ਦੇ ਤਿੰਨ ਹੋਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਪੋਟਟੂ,ਅੰਮਾਨ ਸੂਸਾਈ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਬਰਾਮਦ ਕਰ ਲਈਆਂ ਹਨ।ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਰੱਖਿਆ ਵਿਭਾਗ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭਾਕਰਨ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਉਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਅਧਿਆਏ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਠਿਕਾਣਿਆਂ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਾ ਕੌੜਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।

ਬਾਈ 16 ਮਈ ਨੂੰ ਹੋਣਗੀਆਂ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀਆਂ ਧੜਕਣਾਂ....

ਆ ਬਾਈ ਭੋਲਿਆ,ਕਿੱਧਰੋਂ ਤੁਰਿਆ ਆਉਣੈ,ਕਿਧਰੋਂ ਆਉਣੈ ਬਾਬਾ ਬੱਸ ਇੱਥੇ ਈ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਗਿਆ ਸੀ,ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ,ਚੱਲ ਵੋਟ ਹੀ ਪਾ ਆਵਾਂ,ਭੋਲੇ ਨੇ ਸੱਥ ‘ਚ ਬੈਠੇ ਬਾਬੇ ਸੰਤੇ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,

ਬਾਬਾ ਭੀੜ ਬੜੀ ਸੀ,ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਦੇਖੀ ਬਾਬਾ ਵੋਟ ਪੋਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਇਨ੍ਹੀ ਭੀੜ,ਲਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਰਾਂ ਈ ਆਉਂਦੀਆਂ ਸੀ ਬੁੜੀਆਂ ਬੰਦਿਆ ਦੀਆਂ,ਚੱਲ ਫੇਰ ਕਾਕਾ ਦੱਸ ਏਸ ਵਾਰ ਕਿਹਦੀ ਕੇਂਦਰ ‘ਚ ਬਣੂ ਸਰਕਾਰ,ਬਾਬਾ ਇਹ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ,ਕੋਈ ਪੰਜੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਅਤੇ ਕੋਈ ਫੁੱਲ ਜਾਂ ਤੱਕੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕਹਿੰਦਾ ਪਰ ਬਾਬਾ ਐਤਕੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਬਠਿੰਡਾ ਸੀਟ ‘ਤੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ,ਦੇਖੋ ਇੱਥੋਂ ਦੀ ਸੀਟ ‘ਤੇ ਬਾਦਲਕੇ ਜਾਂ ਫ਼ੇਰ ਕੈਪਟਨ ਕਰਦਾ ਫਤਿਹ,ਇਹ ਤਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਸਮਾਂ ਈ ਦੱਸੂ,16 ਮਈ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਵੋਟਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਵੇਗੀ ਤਾਂ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਸਾਂਹ ਤਾਂ ਉੱਤੇ,ਥੱਲੇ ਹੋਣਗੇ .

ਇਨ੍ਹੇ ‘ਚ ਉੱਥੇ ਹੀ ਬੈਠਾ ਕਿੱਕਰ ਸਿਉਂ ਬੋਲਿਆ,ਬਾਈ ਹੋਰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ,ਕਿਹੜਾ ਬਾਜ਼ੀ ਮਾਰੂ ਤੇ ਕਿਹਦੀ ਢੇਰੀ ਢਹੂ,ਇਨ੍ਹਾ ਜਰੂਰ ਜਾਣਦੈਂ,ਜਦੋਂ ਦੀਆਂ ਕੇਂਦਰ ‘ਚ ਸਰਕਾਰ ਬਨਾਉਣ ਲਈ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਮਿਤੀਆਂ ਆਈਆਂ ਸਨ,ਬੱਸ ਜਿੱਧਰ ਦੇਖੋ,ਇਹ ਲਾਲ ਬੱਤੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਈ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਰਾਂ ਦਿੱਸਦੀਆਂ,ਕਦੇ ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ ਯਾਰ ਬਾਦਲ ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਘਰ ਆਇਆ,ਅਤੇ ਕਦੇ ਕੈਪਟਨ ਫਲਾਣੇ ਦੇ ਘਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਕਦੇ ਬਾਦਲ ਮੁੰਡਾ (ਸੁਖਬੀਰ),ਕਦੇ ਸੁਖਬੀਰ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਹਰਸਿਮਰਤ ਕੌਰ ਅਤੇ ਕਦੇ ਕੈਪਟਨ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਆਇਆ,ਪਰ ਵੋਟਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਇਨ੍ਹਾ ਗੇੜਾ ਵੀ ਨੀਂ ਮਾਰਿਆ,ਹੁਣ ਇਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਜੁਆਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਫਿਰਦੇ ਸੀ.

ਵਿੱਚੋਂ ਗੱਲ ਕੱਟਦਾ ਭੋਲਾ ਬੋਲਿਆ,ਯਾਰ ਕਿੱਕਰ ਸਿਆਂ ਗੱਲ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਸੋਲ੍ਹਾਂ ਆਣੇ ਠੀਕ ਐ,ਯਾਰ ਚੋਣਾਂ ਤੱਕ ਇਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸੱਪ ਸੁੰਘ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਇਹ ਗੇੜਾ ਵੀ ਨੀਂ ਮਾਰਦੇ ਇੱਥੋਂ ਜਿੱਤਕੇ,ਜਦੋਂ ਵੋਟਾਂ ਲੈਣ ਦੀ ਵਾਰੀ ਆਉਂਦੀ ਐ ਤਾਂ ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਫ਼ਿਰਦੇ ਨੇ,ਸੂਰਜ ਦੇਵਤਾ ਦੀ ਇਨ੍ਹੀ ਅੱਗ ਸੁਲਗਦੀ ਧੁੱਪ ‘ਚ ਪਸੀਨਾ ਵਹਾਉਂਦੇ ਫ਼ਿਰਦੇ ਨੇ,ਕਦੇ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਨੇਤਾ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਨੇ,ਕਦੇ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਮੋਦੀ ਤੇ ਕਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਰੈਲੀ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਨੇ,ਵੋਟਾਂ ਤੱਕ ਜਮ੍ਹਾ ਨੀਂ ਥੱਕੇ ਹੰਭੇ ਪਰੰਤੂ ਹੁਣ ਦੇਖਣਾ ਜਦੋਂ ਆਗੇ ਨਤੀਜੇ ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਜਿੱਤਗੇ ਉਨ੍ਹਾ ਏਸੀ ਰੂਮਾਂ ‘ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨੀਂ ਆਉਣੈ,ਬੱਸ ਸਾਰਾ ਵੋਟਾਂ ਦਾ ਖੇਡ ਐ ਅਤੇ ਫ਼ਿਰ ਕਿੱਕਰ ਸਿਉਂ ਨੇ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਲੀਡਰਾਂ ‘ਤੇ ਤਵਾ ਧਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬੱਸ ਵੋਟਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਬਾਅਦ ਸੱਚੀ ਇਨ੍ਹਾ ਦਿਖਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਨੇ.

ਇਨ੍ਹੇ ‘ਚ ਕਿੱਕਰ ਸਿਉਂ ਦੀ ਗੱਲ ਵਿਚੋਂ ਬਾਬਾ ਕੱਟਦਿਆਂ ਬੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਉਏ,ਇਹ ਗੱਲਤ ਗੱਲ ਐ,ਕਿਉਂ ਆਪਾਂ ਕਿਸੇ ‘ਤੇ ਆਰੋਪ ਲਾਈਏ,ਆਪਣਾ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦੇਸ਼ ਐ,ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਵੋਟ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਐ,ਤੁਸੀਂ ਉੱਸ ਉਮੀਦਵਾਰ ਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾਉ,ਜਿਹੜਾ ਤੁਹਾਡੀ ਗੱਲ ਸੁਣੇ,ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰ ਸੁਣੇ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਲਕਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਵੇ,ਉੱਥੇ ਸੰਸਦ ‘ਚ ਵਾਧੂ ਦਾ ਰੋਲਾ ਪਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ,ਕੋਈ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਭਲੇ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਚੁੱਕੇ,ਇਹ ਤਾਂ ਯਾਰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਭਲਣਾ ਪੈਣਾ ਐ.ਫ਼ਿਰ ਕਿਤੇ ਜਾ ਕੇ ਲੀਡਰ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਨਣਗੇ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣਗੇ.ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਸੂਝਵਾਨ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਐ,ਜਿਸ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਤਰੱਕੀ ਕਰੇ ਨਾ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੇ ਉਹੋ ਜਿਹੇ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਸੰਸਦ ‘ਚ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨੋਟ ਉਛਾਲਣ ‘ਚ ਜਾਂ ਫ਼ੇਰ ਰੋਲਾ ਰੱਪਾ ਪਾਉਣ ‘ਚ ਲੱਗੇ ਰਹਿਣ,ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਾਜਨੀਤੀ ‘ਚ ਆਉਣੈ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਸੰਸਦ ‘ਚ ਚੰਗੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਉਠਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ.ਫ਼ੇਰ ਕਰੂ ਦੇਸ਼ ਤਰੱਕੀ,ਨਹੀਂ ਐਵੇਂ ਹੀ ਇੱਥੇ ਬੈਠੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਨਿੰਦ ਦੇਣਾ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਨਿੰਦ ਦੇਣਾ ਗੱਲਤ ਐ.ਬਾਬੇ ਨੇ ਬੋਲਣਾ ਜ਼ਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਪੰਜ ਵਿਧਾਨਸਭਾ ਹਲਕਿਆਂ ‘ਚ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਲਿਆਂਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ,ਜਿਨ੍ਹਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾਏ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਹੀ ਵੋਟਾਂ ਪਾਈਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ,ਬੱਸ ਜਰੂਰਤ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦੀ ਅਤੇ ਜਾਗਣ ਦੀ.

ਬਾਬਾ ਸੱਥ ‘ਚ ਇਹ ਬੋਲ ਕੇ ਉੱਠਣ ਈ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਇਨ੍ਹੇ ‘ਚ ਭੋਲਾ ਬੋਲਿਆ ਬਾਬਾ ਗੱਲ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਠੀਕ ਐ,ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਵੋਟ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ,ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾਰ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਐ,ਚੱਲ ਬਾਬਾ ਦੇਖਦੇ ਆਂ,ਈਵੀਐਮ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ‘ਚ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹੜੇ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਫਤਵਾ,ਇਹ ਤਾਂ 16 ਨੂੰ ਰਾਜ ਖੁਲੂ ਕਿ ਕਿਹਦੀ ਬਣਦੀ ਏ ਸਰਕਾਰ.ਵਾਹ ਤਾਂ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਲਾ ਲਈ,16 ਨੂੰ ਹੋਣ ਗੀਆਂ ਧੜਕਣਾਂ ਤੇਜ਼.