ਲੈ ਬਾਈ ਬਾਬਾ ਆ ਗਈਆ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਚੌਣਾਂ.....

ਆ ਬਾਈ ਗੁਰਜੰਟਿਆਂ......ਕਿਧਰ ਚੱਲਿਆਂ.... ਬੱਸ ਬਾਬਾ ਇਧਰ ਹੀ ਚੱਲਿਆ ਸਾਂ ਅੱਜ ਬਾਬਾ ਬਾਦਲ ਨੇ ਜੋ ਕੱਠ ਦਿਖਾਉਣਾ ਏ। ਆ ਗਈਆਂ ਨਾ ਚੋਣਾਂ ਅਤੇ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਉਮੀਦਵਾਰ ਐਲਾਨ 'ਤੇ ਨੇ। ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਜੋਰਾਂ 'ਤੇ ਐ। ਗੁਰਜੰਟੇ ਨੇ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਬਾਬੇ ਕੈਲੇ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ। ਹੋਰ ਫੇਰ ਐਤਕੀਂ ਕਿਹੜੀ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਪਾਉਣੀਆਂ ਨੇ ਵੋਟਾਂ। ਦੇਖਦੇ ਆਂ ਬਾਬਾ ਕਿਹੜੀ ਨੂੰ ਪਾਈਏ ਅਕਾਲੀਆਂ, ਕਾਂਗਰਸ ਜਾਂ ਫਿਰ ਨਵੀਂ ਪੀਪੀਪੀ ਵਾਲੇ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਸਾਂਝੇ ਮੋਰਚੇ ਨੂੰ। ਬਾਬੇ ਨੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਗੁਰਜੰਟ ਨੂੰ ਟੋਕਦਿਆਂ ਆਖਿਆ। ਬਾਈ ਜਵਾਨਾਂ ਜਿਹਨੂੰ ਮਰਜ਼ੀ ਵੋਟਾਂ ਪਾ ਲੈ। ਪਾਰਟੀ ਤਾਂ ਹਰ ਆਪਣੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਐ। ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਲੀਡਰ ਆਪਣੀਆਂ ਕਈ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨਾਂ, ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਜੋੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ ਮਹਾਤੜ ਅਤੇ ਬੇਬਸ ਲੋਕ। ਪਾਰਟੀ ਸੱਤਾ 'ਚ ਆਉਂਦੀ ਐ। ਲੋਕੀਂ ਆਪਣੇ ਰੋਣੇ ਰੋਂਦੇ ਨੇ, ਤੇ ਲੀਡਰ ਲਾਰੇ ਲਾ ਲਾ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਕਰਦੇ ਐ। ਮੁਲਾਜ਼ਮ, ਕਿਸਾਨ, ਮਜ਼ਦੂਰ ਅਤੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਆਪਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਦੇ ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਮਿੰਨੀ ਸਕੱਤਰੇਤ, ਕਦੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਮਟਕਾ ਚੌਂਕ ਵਿੱਚ। ਉਧਰ ਵਿਚਾਰੇ ਅੰਨਾ ਹਜ਼ਾਰੇ ਵਰਗੇ ਸਾਫ ਸੁਥਰੇ ਅਕਸ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਵਰਗੀਆਂ ਨਿਆਮਤਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਡੇਰੇ ਲਗਾਉਂਦੇ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿਖੇ ਪਰ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਦੇ ਪੱਲੇ ਫਿਰ ਵੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ।
                                            ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਦਬਾਅ ਪੈ ਜਾਂਦਾ 'ਤੇ ਬੱਸ ਫਿਰ ਮਾਜਰਾ ਚੱਲਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ। ਆ ਵੇਖ ਲੈ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਆਈ 'ਤੇ ਲੋਕਾਂ, ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰਾ ਨੇ ਧਰਨੇ ਦਿੱਤੇ । ਧਰਨਿਆਂ 'ਚ ਮਿਲਿਆ ਕੀ ਬੱਸ ਲਾਠੀਆਂ। ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਤਾਂ ਕੀ ਮਿਲਣਾ .... ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੱਲੇ ਪਈਆਂ ਸਿਰਫ ਲਾਠੀਆਂ.....ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਫਿਰ ਆ ਗਈ ਅਕਾਲੀ ਸਰਕਾਰ.....ਜਿਹਨੇ ਸੰਸਾਰ ਕਬੱਡੀ ਕੱਪ ਕਰਵਾ ਕੇ ਕਰਵਾਤੀ ਕੌਡੀ-ਕੌਡੀ....ਮਗਰ ਪੁੱਛਣ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਭਾਈ ਜੇ ਕੌਡੀ ਕਰਵਾਉਣੀ ਐ, ਤਾਂ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਇਆ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਲਾਕਾਰਾਂ 'ਤੇ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਖਰਾਬ ਕਰਦੇ ਓ। ਏਹ ਜੋ ਪੈਸਾ ਲਗਾਉ ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਖਿਡਾਰੀ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਣ ਲਈ। ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਇਆ ਖਰਾਬ ਕਰਤਾ ਉਦੇ ਜਿਦੇ ਇਹ ਫਿਲਮੀ ਕਲਾਕਾਰ ਆਇਆ ਸ਼ਾਹਰੁਖ। ਅਖੇ ਭਈ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮਨੋਰੰਜਣ ਹੁੰਦਾ.... ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਬਾਈ ਗੁਰਜੰਟ ਸਿੰਆਂ ਜੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਆਪਾਂ ਕੌਡੀ ਦਾ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਫਿਲਮੀ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਕੀ ਕਰਾਉਣਾ.... ਨੌਜਵਾਨ ਕਰੋੜਪਤੀ ਸ਼ਾਹਰੁਖ ਨੂੰ ਦੇਖ ਤਾਂ ਇਹ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ.... ਬਈ ਲੋਕ ਸ਼ਾਹਰੁਖ 'ਤੇ ਟੁੱਟ ਟੁਟ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਆਪਾਂ ਹੀ ਕੋਈ ਫਿਲਮੀ ਕਲਾਕਾਰ ਹੀ ਬਣੀਏ ਕੀ ਰੱਖਿਆ ਕੌਡੀ ਵਿੱਚ। ਹਾਂ, ਇੱਕ ਗੱਲ ਤਾਂ ਠੀਕ ਐ, ਭਈ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵੱਲ ਰੁਝਾਨ ਘੱਟੇਗਾ ਮਗਰ ਜਿਹੜਾ ਕਰੋੜਾਂ ਫਾਲਤੂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਖਰਚਿਆ ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਦਾ ਪੈਸਾ.... ਹੈ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਹੀ। ਇਹੀ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਸਰਕਾਰਾਂ....ਇਨ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੱਥ 'ਚ ਬੈਠਾ ਅਮਲੀ ਬੋਲਿਆ, ਬਾਬਾ ਉਹ ਤਾਂ ਛੱਡ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਥੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਟੇਡੀਅਮ ਬਨਣਾ.....ਐਸਟੋਟਰਫ ਦਾ ਵੀ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਇਆ ਲਗਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ ਬਾਹਰਲੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਨਾਲ.... ਉਏ ਅਮਲੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਰਦਾ ਰਹਿਣਾ ਤੂੰ ਆਏਂ ਦੱਸ ਸੁਖਬੀਰ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਭਈ ਇੱਥੇ ਆਊਗਾ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਨੰਬਰ ਇੱਕ ਖਿਡਾਰੀ। ਉਹ ਛੋਟੇ ਕੱਦ ਦਾ ਕੀ ਨਾਮ ਹੈ ਸਚਿਨ ਸੁਚਿਨ.... ਤੂੰ ਦੇਖ ਲਿਆ ਮੈਚ ਸਚਿਨ ਦਾ ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕ੍ਰਿਕਟ ਸਟੇਡੀਅਮ ਵਿੱਚ..... ਲੀਡਰ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਕਰਾਵਾਂਗੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੈਚ.....ਉਹ ਤਾਂ ਕੀ ਕਰਾਉਣਾ ਸੀ ਉਥੇ ਕੱਲਾ ਨੀਂਹ ਪੱਥਰ ਈ ਰਹਿ ਗਿਆ.... ਚੱਲ ਫੇਰ ਆਏਂ ਦੱਸ ਕਿ ਭਾਈ ਇੱਥੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕ੍ਰਿਕਟ ਸਟੇਡੀਅਮ ਬਣਜੂੰ ਜਾਂ ਫੇਰ ਐਸਟੋਟਰਫ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਫਾਇਦਾ ਹੋਊ.... ਇਹ ਸਾਰਾ ਵੋਟਾਂ ਦਾ ਮਾਜਰਾ ਅਮਲੀਆ.... ਚੱਲ ਛੱਡ ਇੰਝ ਦੱਸ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਮਾਹਤੜਾਂ ਨੂੰ ਏਹਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ .... ਜਾਂ ਫਿਰ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਝੋਂਪੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਾਤਾਂ ਕੱਟਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ......ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਜਿਹੜੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥੀਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਫੇਰ ਇਹ ਗੁਰਜੰਟੇ ਵਰਗੇ ਪਾੜੇ ਨੇ ਨੌਕਰੀ ਲੱਭਣੀ ਐ..... ਉਹਨੂੰ ਕੀ ਫਾਇਦਾ.... ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਕਿਹੜਾ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਜੂ ਫੇਰ..... ਕਹਿੰਦੇ ਕਾਂਗਰਸ ਸਰਕਾਰ ਚੰਗੀ ਐ ਪਰ ਮਿਲੇ ਉਹ ਕੇਦ ਪਿੰਡ 'ਚ ਆ ਕੇ..... ਉਹਨਾਂ ਪਤਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਭਈ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਮਹਿੰਗਾਈ ਵੱਧ ਗੀ। ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਭਾਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਦੋਂ ਫੇਰ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਬਣਾ ਅਕਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਤੀਆਂ ਵੋਟਾਂ। ਹੁਣ ਅਕਾਲੀ ਕਹਿੰਦੇ ਐ ਬੜਾ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਸ ਕਰਵਾਇਆ। ਭਈ ਇਹ ਅੰਤਰਰਾਰਸ਼ਟਰੀ ਸਟੇਡੀਅਮ ਨੂੰ ਵਿਕਾਸ ਕਹੀਏ,ਐਸਟੋਟਰ ਜਾਂ ਫਿਰ ਬਣੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਸੜਕਾਂ...... ਸ਼ਹਿਰਾਂ 'ਚ ਝੋਂਪੜੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਜਿਉਂ ਦੀ ਤਿਉਂ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਐ। ਆਮ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਦਾ ਜੁਗਾੜ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ। ਲਾਈਨਮੈਨ ਯੂਨੀਅਨ ਆਗੂ ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਮਿੰਨੀ ਸਕੱਤਰੇਤ ਅੱਗੇ ਡੇਢ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਬੈਠੇ ਐ ਖੁਲ੍ਹੇ ਆਸਮਾਨ ਥੱਲੇ। ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਲਈ ਕਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਾਰ। ਲੱਖਾਂ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ 35-35 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਟੱਪ ਗਏ, ਡਿਗਰੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਨੇ ਪਰ ਪੈਸੇ ਮੰਗਦੇ ਐ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ। ਕੀ ਇਹ ਵਿਕਾਸ ਐ। ਉਧਰ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਤਕਦੀਰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਬਣੀ             ਐ......ਪੀਪੀਪੀ.... ਜਿਹਨੇ ਸਾਂਝਾ ਮੋਰਚਾ ਬਣਾ ਲਿਆ..... ਹੁਣ ਇਹ ਦੱਸੋ ਬਾਈ.... ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਪਹਿਲਾਂ ਮੰਤਰੀ ਨਹੀ ਸੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ। ਉਹਨਾਂ ਕੀ ਕੀਤਾ ਪੰਜਾਬ ਲਈ। ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਜੈਲੇ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ ਬਾਈ ਬਾਬਾ ਗੱਲਾਂ ਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਠੀਕ ਨੇ। ਆਮ ਲੋਕ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਐਵੇਂ ਲੀਡਰਾਂ ਮਗਰ ਲੱਗੀ ਜਾਣਗੇ ਤਾਂ ਕੀ ਭਲਾ ਹੋਊ ਦੇਸ਼ ਦਾ। ਚੱਲੋ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਹੀ ਦੱਸਣ ਕਿ ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਆਉਂਦੀ ਵੀ ਐ। ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਕੀ ਵਿਉਂਤ ਬਣਾਈ ਐ, ਇਹਨਾਂ ਲੱਖਾਂ ਡਿਗਰੀਆਂ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦੇ ਵਿਹੜੇ ਪਾੜਿਆਂ ਲਈ। ਕਿਵੇਂ ਮਿਲੂ ਇਹਨਾਂ ਲਾਠੀਆਂ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ। ਲੀਡਰ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਭਾਈ ਅਗਲੇ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਬਣਾਦਾਂਗੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ। ਸਭ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਮੰਨਿਆਂ ਜਾਂਦਾ ਪੰਜਾਬ ਅੱਜ ਕਰਜਾਈ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਐ। ਜਿਹਨੂੰ ਕਰਜੇ 'ਚੋਂ ਕੱਢਣਾ ਬਹੁਤਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਐ। ਕਰਜਾਈ ਤਾਂ ਹੋਇਆ ਹੀ ਹੈ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਫਸ ਗਈ। ਅਮਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਫਿਰ ਬੋਲਿਆ,' ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਬਾਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ, ਪਰਖ ਕੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਲੀਡਰਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖ ਕੇ ਹੀ ਵੋਟਾਂ ਪਾਉਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਰਕਾਰਾਂ ਆਉਣ 'ਤੇ ਵਿਕਾਸ ਅਜਿਹਾ ਕਰਵਾਉਣ ਕਿ ਕੋਈ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਹਰ ਘਰ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਹੋਵੇ। ਗੁਰਜੰਟਾਂ ਬੋਲਿਆ.... ਆਪਾਂ ਗੱਲਾਂ 'ਚ ਹੀ ਲੱਗ ਗੇ.....ਚੱਲ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖ ਆਈਏ ਭਾਈ ਕੱਠ।
                                                                                           ਹਰਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸ਼ਰਮਾ

                                                          ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ, ਬਠਿੰਡਾ 

                                                                                                                                                              9501983111

''ਕੁੜੇ ਨੀਰੂ'' ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਲਿਆਈ, ਠੰਡਾ ਜਾ''

'ਕੁੜੇ ਨੀਰੂ' ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਲਿਆਈ, ਠੰਡਾ ਜਾ' ਛੋਟੇ ਗੇਟ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬਣੀ ਲੌਬੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਦਾਦੀ ਮੈਨੂੰ ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਦੀ, ਮੈਂ ਅੰਦਰੋਂ ਪਾਣੀ ਲਿਆ ਕੇ ਦੇਣਾ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ 'ਕੁੜੇ ਤੱਤਾ ਐ' ਨਈਂ ਬੇਬੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਫਰਿੱਜ 'ਚੋਂ ਗਲਾਸ ਭਰ ਕੇ ਲਿਆਈਂ ਆਂ'' ਉਹ ਔਕ ਲਾ ਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਥੋੜਾ ਪਾਣੀ ਬਚਾ ਕੇ ਬੁੱਕ ਭਰ ਕੇ ਮੂੰਹ ਧੋ ਲੈਂਦੀ। ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਦੁਪਹਿਰੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਲੌਬੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਦਾਦੀ 100 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਉਪਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖਿੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਅਸੀਸਾਂ ਦਿੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਉਸਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਹੋਣ ਦਾ ਬੜਾ ਚਾਅ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਉਮਰ 25 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਹੋ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਐਮ.ਸੀ.ਏ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਘਰ ਦਿਆਂ ਨੇ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਦਾਦੀ ਕਹਿੰਦੀ 'ਮੇਰੀ ਪੋਤੀ ਤਾਂ ਬਾਹਲੀ ਨਰਮ ਐ। ਜਮ੍ਹਾਂ ਗਊ, ਐਵੇਂ ਨਾ ਕਿਸੇ ਅੜਬਾਂ ਦੇ ਫਸਾ ਦਿਉ। ਨਾਲੇ ਮੁੰਡਾ ਵੀ ਹਾਣ ਦਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੀ ਪੋਤੀ ਨਾਲ ਆਉਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗੇ। ਜਦੋਂ ਮੇਰਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸਤੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਸੰਭਾਲੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਉਸੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਉਸਦਾ ਕਮਰਾ ਲੌਬੀ ਦੇ ਐਨ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਈ ਵਾਰੀ ਬਾਰਸ਼ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਉਹ ਅੰਦਰ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। 

ਮੇਰੀ ਮੰਗਣੀ ਜੁਲਾਈ 'ਚ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਰਸਾਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਅੰਦਰ ਪਈ ਹੁੰਦੀ, ਹੇਕਾਂ ਵਾਲੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਸੱਸਾਂ ਵਾਲੇ ਗੀਤ ਸੁਨਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ । ਜੇ ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ (ਮੇਰੇ ਪਤੀ) ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਂਦੀ ਤਾਂ ਲੜਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਪਾਹੁਣੇ ਦਾ ਨਾਮ ਨਾ ਲਿਆ ਕਰ, ਮਾੜਾ ਹੁੰਦਾ। ਨਾ ਤੂੰ ਉਸੇ ਨਾਲ ਬਾਹਲੀ ਫੋਨ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਿਆ ਕਰ। ਮੈਂ ਹੱਸ ਕੇ ਟਾਲ ਦਿੰਦੀ,ਬੇਬੇ ਠੀਕ ਐ ਕਹਿ ਛੱਡਦੀ। ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਨਸੀਹਤਾਂ ਦਿੰਦੀ, ਇਹ ਨਾ ਕਰਿਆ ਕਰ, ਉਹ ਨਾ ਕਰਿਆ। ਅਖਿਰ 23 ਨਵੰਬਰ 2009 ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਸਮੇਂ ਬੇਬੇ ਨੇ ਰੱਜ ਕੇ ਗੀਤ ਗਾਏ। ਜਾਗੋ ਕੱਢਣ ਵੇਲੇ ਆਪ ਜਾਗੋ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਮੇਰੀ ਮਾਮੀ ਨੂੰ ਫੜਾਈ। 24 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਫੇਰੇ ਦੀ ਰਸਮ ਲਈ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸਤੋਂ ਚਾਅ ਨਾ ਚੁੱਕਿਆ ਜਾਵੇ। ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਕੇ ਮੰਜੀ 'ਤੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ ਤੇ ਮੇਰੀ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਕੁੜੇ ਨੀਰੂ ਦਾ ਪ੍ਰਾਹੁਣਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ, ਚਾਚੀ ਕਹਿੰਦੀ, ਬੇਬੇ ਇਹ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਸੋਨੇ ਦਾ ਰੁਪਈਆ, ਬਥੇਰਾ ਸੋਹਣਾ। ਬੇਬੇ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਆਖਰੀ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਖੁਲ੍ਹ ਕੇ ਹੱਸੀ, 'ਤੇ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਦਸਤ ਲੱਗ ਗਏ ਤੇ ਉਹ ਮੰਜੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਈ। ਪੂਰੇ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਉਹ ਮੰਜੇ 'ਤੇ ਪਈ ਰਹੀ। ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਤੇ ਪਾਪਾ ਉਸਦੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦੇ। ਮੇਰੀ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸੁੱਧ ਬੁੱਧ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬੱਸ ਉਪਰ ਦੇਖਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ

ਵਿੱਚ ਕੁੱਛ ਪਾ ਦੇ,,,,,, ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਪਤੀ ਉਸਦਾ ਪਤਾ ਲੈਣ ਗਏ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਤੁਸੀਂ ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ ਨਾ ਆਇਆ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰੂ, ਫਿਰ ਆਇਉ,,,, ਬੱਸ ਫਿਰ 14 ਜਨਵਰੀ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਬੇਬੇ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ & ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬੇਬੇ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ 'ਤੇ ਗਈ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਚੁੱਪਚਾਪ,,, ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ, ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਪਈ ਸੀ। ਬੁੜੀਆਂ ਰੋਣ, ਵੈਣ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੇਬੇ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਪੈ ਰਹੀਆਂ ਸਨ,,,, ਹਰੀਏ ਨੀ ਰਸ ਭਰੀਏ,ਖਜੂਰੇ ,,,,,ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਥਰੂ ਵਹਿੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮਾਨਸਾ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੀ ਆਂ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ 'ਕੁੜੇ ਨੀਰੂ,'' ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ''ਹੋਕਾ ਜਾ ਮੇਰੇ ਕਾਲਜੇ 'ਚੋਂ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਹੂਕ ਨਿਕਲਦੀ ਐ'' ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਪੂਰ੍ਹੀ ਹੋਇਆਂ ਭਲਾਂ ਦੋ ਸਾਲ ਹੋ ਚੱਲੇ ਨੇ ਪਰ ਅੱਜ ਵੀ ਕਦੇ ਸੁਪਨੇ ਤੇ ਕਦੇ ਕਿਵੇਂ ਦਾਦੀ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ 'ਕੁੜੇ ਨੀਰੂ' ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਸ ਲਿਆਈਂ ਠੰਡਾ ਜਾ'' ਮੇਰੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਐ। ਨਾਲੇ ਪਤਾ ਐ ਪਿਆਰੀ ਦਾਦੀ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।

ਨਰਿੰਦਰ ਸ਼ਰਮਾ (ਨੀਰੂ)9988045744