ਨੇਤਰਹੀਣ ਤਿੰਨ ਭੈਣ, ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਨਰਕ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਦਿਖੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ

ਨੇਤਰਹੀਣ ਚੰਦ ਸਿੰਘ, ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਜੀਅ ਰਹੇ ਹਨ ਗੁਰਬਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਸਰਕਾਰਾਂ ਜਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮਦਦ ਦੀ ਗੁਹਾਰ ਲਗਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਨੇਤਰਹੀਣ ਭੈਣ, ਭਰਾ
ਹਰਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸ਼ਰਮਾ
          ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪਿੰਡ ਕੋਟਸ਼ਮੀਰ ਵਿਖੇ ਰਹਿੰਦੇ ਤਿੰਨ ਨੇਤਰਹੀਣ ਭੈਣ, ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਨਰਕਮਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਿਉਣਾ ਮੁਹਾਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਿਆਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਹੁਣ ਤੱਕ ਅੰਨੀਆਂ ਹੀ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
       

ਗੁਰਬਤ ਭਰੀ, ਤਰਸਯੋਗ ਅਤੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪਹਾੜ ਨਾਲ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਜੋ ਕਿ ਇਹ ਤਿੰਨੋ ਭੈਣ (ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ  ਸਾਲਾ), ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ  ਭਰਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਜਿਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਕੋਈ ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਵੀ ਪਿਘਲ ਜਾਵੇ ਪਰ ਉਹੀ ਮੰਜਰ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸਾਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਹਲੂਣ ਸਕਿਆ, ਭਾਵੇਂ ਕੁੱਝ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸੱਤਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਾਬਜ਼ ਹੋਣ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਰਸਯੋਗ ਅਤੇ ਨਰਕਮਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਚੋਣਾਂ ਦੌਰਾਨ ਮੁੱਦਾ ਤਾਂ ਬੜੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਪਰ ਸੱਤਾ ਦੇ ਕਾਬਜ਼ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਇਹ ਤਿੰਨੇ ਨੇਤਰਹੀਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗਿਉਂ ਸਦਾ ਲਈ ਓਹਲੇ ਹੋ ਗਏ।
         ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬੜੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਅਣਗੋਲਿਆ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਸਹੂਲਤਾਂ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਰੱਖਣਾ ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਾਨਵਤਾ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅਲੋਪ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਉਥੇ ਹੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ ਨੇ ਤਿੰਨਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਇੱਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ।
           ਸਾਲ 2009 ਵਿੱਚ ਮਾਤਾ ਦਲੀਪ ਕੌਰ ਅਤੇ 2017 ਵਿੱਚ ਪਿਤਾ ਜੰਗੀਰ ਸਿੰਘ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ। ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਚੰਦ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਤੂੰਬੀ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੀਲਣ ਦਾ ਹੁਨਰ ਹੈ ਪਰ ਛੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਜਾਂ ਚੋਣਾਂ ਮੌਕੇ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਕੋਈ ਸਟੇਜ ‘ਤੇ ਗਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਪੈਸੇ ਜਰੂਰ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
         ਕੁਲਦੀਪ ਮਾਣਕ ਦਾ ਗੀਤ ‘ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਐ, ਮਾਂ ਓ ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲਿਓ’ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦਾ ਗੀਤ ਲੋਹ ਵਗਪੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ, ਸੁਕਦੇ ਜਾਂਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਚਿਹਰੇ’, ਜਦ ਚੰਦ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਤੂੰਬੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਤਾਲਮੇਲ ਬਿਠਾ ਕੇ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਗਾਇਕ ਗਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
           ਚੰਦ ਸਿੰਘ ਅਨੁਸਾਰ ਕਲਾਕਾਰੀ ਲਈ ਰਿਆਜ਼ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਕਦੇ ਰਿਆਜ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਜੇਕਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਅੱਜ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਭਰਾ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਭੈਣ ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਰਾਹਤ ਮਿਲੀ ਹੁੰਦੀ।
             ਪੈਨਸ਼ਨ ਭਾਵੇਂ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਪੈਨਸ਼ਨ ਵੀ ਕਈ ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਮਿਲਦੀ ਨਹੀਂ। ਚੰਦ ਸਿੰਘ ਅਨੁਸਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਮਦਦ ਲਈ ਪੱਤਰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਸਬੰਧੀ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਇਸਤਰੀ ਤੇ ਬਾਲ ਵਿਕਾਸ ਵਿਭਾਗ ਪੰਜਾਬ (ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ) ਤਰਫੋਂ ਜਵਾਬ ਸਿਰਫ ਆਇਆ ਕਿ ਅਪੰਗਤਾ ਐਕਟ 1995 ਵਿੱਚ ਹੈਂਡੀਕੈਪਟ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਂ ‘ਤੇ ਸਿਰਫ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਆਖਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ, ਛਲ ਕਪਟ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਨਾ ਦੇਖ ਸਕਣ।
            ਉਸ ਦਾ ਆਖਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਦੋਸਤ ਵਿਸ਼ਾਲ ਉਰਫ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਆਉਣ ਜਾਣ ‘ਚ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਤਕਲੀਫ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਤਿੰਨੋ ਨੇਤਰਹੀਣ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਉਠਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। 
           ਦੋਸਤ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਉਰਫ ਵਿਸ਼ਾਲ ਦਾ ਆਖਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਬਚਪਨ ‘ਚ ਚੰਦ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਹ ਤਾਂ ਨਿਭਾਅ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਸਮਾਜਸੇਵੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ, ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਚੰਦ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਭਰਾ ਅਤੇ ਭੈਣ ਦੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਸਪੈਸ਼ਲ ਕੋਟਾ ਜਾਂ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਜਿਉਣ ਜਾਂ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਮਹੀਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ।
ਤਸਵੀਰ: ਪਿੰਡ ਕੋਟਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਨੇਤਰਹੀਣ ਭਰਾ ਚੰਦ ਸਿੰਘ ਤੂੰਬੀ ਵਜਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਉਸਦਾ ਛੋਟਾ ਨੇਤਰਹੀਣ ਭਰਾ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਅਤੇ ਨਾਲ ਬੈਠੀ ਭੈਣ ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ। ਫੋਟੋ: ਹਰਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸ਼ਰਮਾ,ਬਠਿੰਡਾ